"Savaş" [Raymma]

🎿2.bölüm=Gerçekler...🎿

Medyadaki şarkıyla dinlemenizi öneriyorum (aslında bölümle alakası olmayabilir ama şarkı çok güzel 👌)

***

Odamda oturuyordum, kapı çaldı.

"Gir." Dedim, kapı açıldı gelen anna'ydı.

Yanıma oturdu.

"Emma...sana bir şey anlatabilir miyim?" Dedi, yüzü kızarmıştı.

"Tabikide Anna."

"Şey...umm...ben ben birini seviyorum..."

"Ne mutlu sana Anna..." Dedim, yüzümdeki burukluğu belli etmemeye çalışarak.

"Sence onu orada görebilir miyiz...?"

"Kim sen onu önce söyle..."

"Hani,belki hatırlamazsın-" derken sözünü kestim

"Ray demi? Merak etme beynimin belleği iyi!" Dedim,azda olsa sesimi yükselterek

"İ-iyi hatırlıyormuşsun... sence onu orada görebilir miyiz...?"

"Biliyorum,ama bu Ray. Giderken bize bir söz vermişti hatırlıyor musun? Verdiği sözleri tutar..."

O sırada Phil'in "Anna" diyerek bağırdığı duyuldu.

"En iyisi ben gideyim,sonra anlatsam olur mu?"

"Tamam,olur... görüşürüz..."

"Görüşürüz" diyerek odamdan çıktı.

Ne oluyordu bana! Ne için o mankafayı düşünüyordum! Sanırım kendimde değilim! Yakında savaşacağım Ray'i özlersem savaşam.

Derin bir iç çektim,kalkıp kapıyı kilitledim.

Elime günlüğümü aldım ve yazmaya başladım bu benim en iyi iç dökme yöntemimdi.

Sevgili günlük,

Sana önceden bahsetmiştim,hani Ray varya işte o çocuk. Anladığını tahmin ediliyorum. Neyse,onu biri bana "onu seviyorum" dediği an kalbime bir hançer saplanıyor...inan neden olduğunu bende bilmiyorum. Bunu gilda'ya yazdım bana şöyle dedi;

Bak Emma, şimdi biraz zaman ver kendine bu sayede bulursun. Aklını çok kurcalama çünkü eğer böyle yaparsan aklın allak bullak olacak iyice çökeceksin. Bu yüzden beynini rahatlat norman'la küsmüşsün eğer ondan uzak kalamıyorsan bil ki norman'ı seviyorsun ama norman'dan uzak kalıp, ray'i çok özlüyorsan ray'e aşıksın. Ben bu konuda böyle düşünüyorum ama sana bağlı kimi seçeceğin...

(...)

Gerçekten haklı neyse ben sofranın kurmasına yardım edeyim,sonra devam ederim.

Ayağa kalktım ve banyoya girdim. Elimi yüzümü soğuk suyla yıkayıp kapının kilidini açtım ve salona gittim.

Phil önüme atladı,oyun vaktinden sonra conny'in gitmesini izleyecektik aslında içimde bir korku vardı,ya conny'ide şeytanlara satarlarsa? diye...

"Ablaaa,sence conny'i orada mutlu olur mu?"

Olumlu cevap vermek zorundaydım.

"Ah,tabikide mutlu olur..."

O sırada arkama norman belime sarıldı,belimi kollarından kurtardım.

"Phil hadi sen git anna'ya yardım et."

"Tamam" dedi ve anna'nın yanına gitti.

"Ne var norman?!"

"Emma, hala küs müyüz?"

"Tabikide norman,ne zannediyordun? Bir saniyede barışacağımı mı? Sen önce insanların değerini bilmeyi öğren benimle öyle konuş!" dedim ve arkama bakmadan bahçeye koştum.

Gökyüzüne baktım.

Arkamda bir ses işittim...bu ray'in sesiydi,her zaman oturduğu ağacın yanında bir şarkı mırıldanıyordu...ama kanatları vardı? Yanında,kumral saçlı bir çocuk,siyah saçlı saçının önünde beyazlık olan bir adam ve önceden korumacı ailelere giden kardeşlerimiz... 

Halisyon olduğunun farkındayım ama umrumda değildi, Ray'in yanına oturdum ve şarkıyı dinlemeye başladım,o sırada annemiz gelmişti.

"Emma,ne yapıyorsun burada? Hadi yemeğe."

"Hı,tamam anne." Dedim ve annemle beraber yemekhaneye geçtik,duamızı edip yemeğe başladık.

Herkes yemeğini yemeğini bitirince dışarıya çıktılar, sofrayı toplayıp dışarı çıktım. Ağacın altına oturdum.

Bir ses işittim,biri çığlık atmıştı? Ayağa kalktım ve çitleri geçip demirliklerin oraya gittim, duvardan başımı çıkardım...!

Bir küçük kız vardı,orada ise bir şeytan! Kızın bedeninde bir çiçek sallıyordu.

"Hey! Sen oradaki çık ortaya!"

Kahretsin! Kokumu almış olmalıydı, adımlarını duyordum,bana doğru geliyordu! Nereye kaçacağım ben!

*Norman ve Isabella'nın konuşması*

Norman annesinin çağırmasıyla,odasına gitmişti. İçeri girdiğinde ısabella elinde bir çiçek tutuyordu.

"Gel norman."

Yanına oturdu,tam çiçeğin adını soracakken ısabella söyledi.

"Bu şeytanların kurbanlarının kalbine sapladığı meyankökü çiçeği."

"A-ama bunu derslerde görmemiştik."

"Evet, gerçeği öğrenmek istiyor musun?"

"N-ne gerçeği...?!"

"Gerçek kimliğimi, gerçek hayatınızı,gerçek ölümünüzü bilmek ister misin norman?"

"A-anne ne diyorsun ya...? Sende Emma gibi oldun herhalde..."

"Emma gibi?"

"Ha,evet şu konu. Emma bana geldi ve ray'i şeytanlara sattığını söyledi."

"Sen inandın mı peki?"

"Tabikide hayır! Sizin gibi iyi biri neden şeytanlarla birlikte bir anlaşma yapsın ki?"

"Norman...bana yalan söyleme!"

Norman ağzını açacakken,isabella meyankökü çiçeğini norman'ın kalbine götürdü!

"Emin misin Norman? Güldürme beni bildiğine göre ölmeyi hak ediyorsun. Belki Emma gebermiştir bile,bunu bilmenizin sonucunda yakında gönderileceksiniz." Dedi ve odadan çıktı.

Norman şok içerisinde kalmıştı, artık üzerinde büyük bir yük vardı. Tüm gerçekler ortadaydı.

*SON*

Bölüm kısa oldu ya T×T

Cümlelerde sıkıntı olabilir 🙈

***

Emma'ya ne oldu?

Norman sizce doğruyu mu söyledi?

Ne yapacaklar?

❤ Emma ve Ray'in kavuşması dileğiyle görüşürüz ❤

💕💕