Henüz küçük bir çocukken attığım ilk adımlar kadar değerlisin bir ilk kadar önemlisin ANNE .
Beni hiç görmedin.Bende seni ama senin kadar fedakar kaç insan var? Yok işte. Kendinden fedakarlık ettin benim için. SENİ ÇOK SEVİYORUM...
Anladığınız gibi ben annesini hiç görmeden özleyen seven bir çocuğum. Henüz on bir yaşımdayım. Yıllardır annemin hasretini çekiyorum onun güzel yüzünü hayal ediyorum. Ama içim içimi yiyor. Adeta bir ölüyüm , çocukluğunu yaşayamamış ezik , yalnız, yanlış biri...
Ama karşıma öyle iyi güzel mükemmel harika biri çıktıki, herşeyi unuttum hemde herşeyi, annem dışında.
O benim kahramanım.Bana herşeyi unutturan insan o adı Sara.Benim gibi kumral, uzun boylu tabi ben ela gözlüyüm o yeşil, aynı sınıftayız ikimizinde dersleri kötü.Aynı zamanda ruh ikizim.
