'Untitled One Shot"
Jessica's POV
Hindi ko talaga alam kung paano kami nagsimula basta ang alam ko ay matagal ko na siyang kilala.
He's my crush and I'm so madly in love then. I never saw him nor talked to him but there's something in me na nagsasabing... HE'S REALLY FOR ME and It's either I'll take him or I'll die.
We're friends and it's SUCKS BIGTIME. Bakit ba kaibigan ko lang siya? Bakit ba kaibigan niya lang ako? Langya! Ang bwisit naman e. Well. sabi nga nila friendship is the beginning of love pero... HINDI E! Lalo pa't ang turing niya sa iyo ay kapatid. Kapatid! Uulitin ko, kapatid!
Naiisip ko nalang, wala naman sigurong masama kapag na in love ako sa KAPATID ko, hindi naman incest, like duh! Wala akong balak makipag-hmmm alam na iyon. Ni hindi pa nga kami nagkikita tapos hmmm na agad. A, basta, gusto ko siya.
Kung mag-usap kami sa phone, mag-chat sa facebook o magtext ay para narin kaming magkatabi. In love ako at uulit-ulitin ko iyong sabihin maski hindi naman niya alam at ramdam. Paano ko nga ba ipaparamdam kung nasa kabilang panig siya ng mundo. Sa sobrang layo niya sa akin, feeling ko nasa outer space na siya. Pero wala e, IN LOVE TALAGA AKO!
Days passed.
Months passed.
And even years passed.
Ang tagal na naming magkakilala at magkaibigan slash MAGKAPATID. I'm not minor anymore. I'll turn 18 next month. Pwede na akong makulong, pwede na akong ikasal at ang masaya pa sa paggiging 18 ko ay ang fact na uuwi na sa Pilipinas ang crush ko.
---------------
Ika-walo ng umaga at nasa tapat na ako ng NAIA. Halos isang buwan na rin akong nag-antay. Birthday ko na at nandito ako inaantay ang pagdating niya. Ayokong pumunta sa loob kaya nasa labas nalang ako. Inaantay ko lang siya. Excited na ako.
umupo ako sa pavement sa may sidewalk at pinagmamasdan lang iyong mga taong labas pasok sa lugar. Nakatingin at nakamasid ako kasi baka nandito na siya.
I stood-up when I saw him. A big smile was formed in my face. Lumapit ako sa kanya at pinagmasdan siya habang yakap-yakap ang mama ko. My mother is crying and he's crying too.
Napaatras ako at tsaka tuluyan na ring umiyak.
----------------
A month bago sya umuwi dito sa Pilipinas
"Mama, pupunta lang akong bookstore."
Nagpaalam ako. Masayang umalis ako sa bahay para pumunta ng bookstore. Isang buwan nalang ang hihintayin ko at makikita ko na siya. First time! Bibili ako ng mga gagamitin ko sa paggawa ng cards. Sabi kasi nila sweet daw kapag nag-effort.
I'm happy walking and excitement is visible in my eyes not knowing that this day will be my last.
-------------------
I don't remember what happened that day but what I know is I die.
I was killed.
and now, the long wait is over. I finally saw him but the sad part is, he never saw me.
-----------------
How Do You Like This ONE SHOT? haha. Hope You like it :)
- KrismeBABAboo
