Bir Dilim Hayat

Boşluk ! Kocaman bir boşluk. Donuk bakışlarımın sebebi olan ruhumun boşluğu... üzüntü, kaygı, mutluluk,pişmanlık uzak olgulardı bilincime. tek hissedebildiğim boşluktu. Prangalar vurulmuş ruhumun boş derinliklerine rağmen hissizliğimin verdiği donuk bakışları neredeyse hiçkimse farkedememiştir.İlginç değil mi? Belkide rol yapmada fazla iyiyimdir belkide renkli kişiliğimi gömmüşümdür derinlere.Kısacası ağzına kadar su ile dolu olan bir kuyuydu ruhum bir bedene hapsedilmiş,renksiz, dolu fakat minicik bir taş attığında sürekli dibe çarpan ! Dışardan ise masmavi gökyüzünün yansıdığı berrak bir su ışıldıyor gibiydi...

Birde sabahlar yokmu o güzel sabahlar. Huzur veren o sabahlar, ah keşke dolu dolu hissedebilseydim. Oysa sabah ne kadar hoş,derin bir nefes çekerek o buruk soğukluğu alabilir,kendi ayak seslerin eşliğinde yürüyebilir,denizin köpüklü dalgaları arasında bir bankta ıslanabilir,çevreni izleyebilir ve huzurlu olabilirsin.Kim sevmezki zaten sabahı ? Tabi sıcacık yatağını kimse bırakmak istemez, bende severim zaten uyumayı hatta bayılırım .Ama sıcacık yatağının keyfini çıkarmam için önce uyumam gerekirdi ki uyuyamıyorum.Sabahın ilk ışıklarına kadar düşüncelerim ile savaşıyor ve derin yaralar açıyoruz birbirimizde. 

Şimdi ise o kabuk bağlamış yaralarım çeşme misali kan akıtıyor yüreğime sıkışıyor, daralıyor, bunalıyorum ama ne çare ki hissetmesemde ölüyorum.

Çok hata yaptm hemde çok... her zaman doğru ve yanlışı bildim gereğini yaptım. Ama bir gün yapmamam gereken bir hata yaptım.Ben bir yanlış yaptım ve ben bi yanlışı hiç bu kadar sevmedim. Bir kazaydı adete aniden çarptı suratıma. birbiri ardına geldi sonra hatalar yinede sıkısıkıya seviyordum ben yanlışımı ve en sonunda bırakmak istedim.Fakat bir türlü kurtulamıyordum, bu sefer o bırakmıyordu , artık çok yıpranmış ve yorulmuştum kendimi tanıyamaz olmuştum ruhum can çekişiyordu ve bundan zevk alıyordum. Ve inceldiğim yerden koptum. Kurtuldum fakat ardımda bir harabe bıraktım ruhum çevrem ve düşüncelerim... herşey paramparçaydı. Gözümden tek bir yaş damlamamasına rağmen yüreğim kan dolmuştu. Yaralarım kanıyordu ama ben herzamanki gibi donuk bakıyordum.

Şimdiye gelince iyileşiyorum,düzelme konusuna çabalıyorum.Sevdiğim sandığım yanlışımın asıl sevdiklerime zararlarını düzeliyorum. Hayatımı tekrardan düzenliyorum kısacası.

Tüm bu serüvenim,ruhsal bunalımlarım,düşüncelerim,hayallerim ve hatalarım... İşte bu benim hikayem;

Ben Deniz...