Uitgescholden en achtergelaten

Hoofdstuk 2

(New york, timesquare)

Maud zit met een somber gezicht aan tafel haar cornflakes te eten.
Ze heeft helemaal geen zin in school. Weer een dag vol gepest en geplaag. Waarom zit Celine op zo een leuke school en ik niet. Als ik had geweten dat het zo een rotschool was dan ging ik niet naar deze school!"
"Ik zit met één probleem: ik durf het niet tegen de directeur te zeggen."
Dat zei ze net iets te hard zodat haar moeder het ook kon horen.
"Wat durf je niet te zeggen?" Vroeg haar moeder.
"Niks,jawel,nou,nee,ja...." Stamelde Maud. "Jeetje wat is nou je antwoord?"
Haar moeder was inmiddels doorgelopen naar de radio om die wat zachter te zetten, zodat ze Maud beter kon verstaan. "Niks" was Maud haar uiteindelijke antwoord. "Oke laat maar" zei haar moeder wetend dat er wel wat aan de hand was.

(New york , fifth avenue)

Ook voor Celine begon school weer gewoon. Dat viel bij haar er ook niet echt in te branden. de wekker ging.
Het was inmiddels 8 uur en Celine kwam eracjter dat ze zich had verslapen. Haar moeder had haar niet wakker kunnen maken omdat ze moest werken. "Oh dat meen je niet!" Celine schrok wakker uit haar nachtmerrie over enge wezens. Ze had zo eng gedroomd dat het zweet op haar voorhoofd stond. Ze stapte uit bed en voelde zich duizelig. Ze kleedde zich snel aan en rende met haar zware rugzak snel de trap af. Ze pakte een appel van de fruitschaal en trok haar schoenen aan. Pakte haar fiets en belde ondertussen haar moeder.
"Hey mam" ze had haar telefoon niet heel handig vast. "hallo lieve schat" haar moeder klonk blij. "Ik ga nu weg en heb even een appel van de fruitschaal gepakt, is dat goed?. Ik had me een beetje verslapen" "een beetje heel veel zeker" lachte haar moeder.
"Nee hoor" was Celine haar antwoord.
Ze wist dat haar moeder gelijk had, maar ze wou het niet toegeven.
Celine stapte op de fiets en racete naar school. Celine stapte de klas in en alle ogen waren op haar gericht. Ze kreeg een flashback van vorige keer.
Toen begon Celine te draaien. Ze draaide en draaide en hoorde al het geschreeuw van haar vader en moeder. Het leek wel alsof ze in een gigantisch gat aan het vallen was en ieder moment dood klapte op de grond. Maar dat gebeurde niet. Ze zag zwart voor haar ogen en viel flauw.