finale / how it all started

270 24 13
                                    

/ Unicode/

"Yahh Kang Minhee မညစ်နဲ့ကွာ..!"

"ဟားဟား...ငါဘယ်မှာညစ်လို့လဲ ?"

ကျောင်းကန်တင်းမှာ မျက်နှာချင်းဆိုင်ထိုင်နေရင်းဖုန်းတစ်လုံးစီနှင့် ဂိမ်းဆော့နေကြသည့် နှစ်ယောက်။Junho က လက်တစ်ကမ်းအကွာမှာတင်တဟီးဟီးတဟားဟားရယ်နေရင်း ပယ်ပယ်နယ်နယ်ညစ်နေသည့်(ဒါကတော့ Eunsang အထင်ပါ ) Kang Minhee ကို စားပွဲကိုကျော်ကာ တဖုန်းဖုန်းရိုက်နေသည်။အဲ့ဒီ Kang Minheeဆိုတဲ့ကောင်က တကယ်ကံကောင်းတာနော်။Cha Junho က Eunsang ကိုတော့ အခုထိစကားတစ်ခွန်းပင်ပြည့်အောင်မပြောဖူးပေမယ့် Kang Minhee နဲ့တော့ တစ်နေကုန်ရိုက်လားပုတ်လား အရမ်းလုပ်သည်။

"Yahh!နာတယ်ဟ မရိုက်နဲ့တော့..!!"

"မင်းငါ့ကိုသက်သက်ညစ်နေတာလေ ဘယ်နှပွဲတောင်ရှိပြီလဲ?"

Minhee ကမရိုက်ရန်ပြောလည်း Junho ကရိုက်မြဲ။Minhee ​၏တဟားဟားရယ်သံကြီးကြောင့် Eunsang မျက်မှောင်ကြုတ်မိသည်။ ရယ်သံကြီးက ခေါင်းကိုက်ချင်စရာ Junho ဘယ်လိုများနားထောင်နိုင်တာလဲ?

"ကြည့်မနေနဲ့ ငါစားတာနဲ့ မင်းထမင်းပန်းကန်လည်းကုန်တော့မယ်."

ဆောင့်ဆောင့်အောင့်အောင့်ပြောလိုက်သံကိုကြားမှ Eunsang ခေါင်းက မျက်နှာချင်းဆိုင်တွင်ရှိသော Dongpyo ဆီလည်လာတော့သည်။

"ဘာတွေဒီလောက်ကြည့် မင်းမှာလည်းတော်တော်ဖြစ်နော်.."

Dongpyo က သူ့ထမင်းပန်းကန်ထဲကနေ ကြက်ဥလိပ်တစ်ဖတ်ကို လျှစ်ကနဲ ယူလိုက်ပြန်သည်။ပြီးတော့ တူနှစ်ချောင်းကိုအသံမြည်အောင်ဆော့နေရင်းကနေ နှုတ်ခမ်းကိုစူကာပြောလာပြန်သည်။

"ကြောင်မနေနဲ့. မင်းအဲ့လိုပဲကြည့်နေ ..မင့်ကောင်လေးက ဟိုခေါင်းဖြူနောက်ပါသွားတော့မှာ."

Dongpyo ကတော့ ထုံးစံအတိုင်း အားနာစိတ်တစ်စက်လေးတောင်မရှိ ပြောချင်ရာပြောချသွားသည်။ရင်ထဲတွင် ပူလာရသည်က Lee Eunsang ။ဘယ်လိုလုပ်မလဲ သူ့ကောင်လေး က Son Dongpyo ပြောသလို ဟိုခေါင်းဖြူကောင်နောက်ပါသွားရင် သူတော့ရင်ကွဲပါပြီ။

my rosemaries and thymes / junsangOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz