"Weet je het zeker?" fluisterde Nathan in mijn oor. Ik knik. Hij pakte twee setjes handboeien en een doek uit zijn nachtkastje. Ik deed mijn ogen dicht. Toen voelde ik dat hij mijn rechterhand pakte en ik voelde iets kouds om mijn pols heen gaan, hij deed met een ruk mijn rechterhand omhoog en hij maakte de andere kant van de handboeien vast aan het bed. Hij deed hetzelfde met mijn linker arm. Ik vond het spannend en ik vond het een beetje eng wat hij allemaal met mij ging doen, maar dat vond ik juist leuk. Ik kreunde zacht en toen deed hij de doek als een prop in mijn mond. Hij fluisterde in mijn oor "probeer maar te bewegen." terwijl hij mijn benen vasthield. Ik kon niet meer als mijn armen en mijn hoofd een heen en weer te schommelen. "Goedzo, je kunt geen kant op en je kan niet om hulp roepen als je dat wilt." Hij gaf een kusje op mijn voorhoofd en fluisterde toen in mijn oor "ik ga je nu een geheimpje vertellen." Ik open mijn ogen en hij zuchte diep en zei toen "jouw zusje was een heel mooi meisje en het spijt me dat ze dood is." Ik voelde mij raar, waarom begint hij over mijn overleden zusje net voor de seks? Ik begon de situatie te wantrouwen maar voor dat ik verder kon denken fluisterde hij in mijn oor "ik weet nog goed hoe ze in hetzelfde bed als jouw lag, ze had dezelfde paniek in haar ogen als jij nu hebt." Hij pakte een mes uit zijn nachtkastje en hield hem tegen mijn keel aan. "Ik weet nog goed dat ik dit mes tegen haar keel aanduwde en ze was zo bang, zo bang had ik haar nog nooit gezien." Hij duwde het mes dichter tegen mijn keel aan. Ik keek hem bang aan, hoe heb ik deze man ooit in mijn leven kunnen laten? Hij keek mij diep in mijn ogen aan en ik voelde het mes in een ruk door mijn keel heen gaan. Ik voelde geeneens pijn, ik kon alleen maar denken aan het feit dat mijn zusje op deze manier is overleden. Het werd wazig voor mijn ogen en ik hoorde alleen een soort piep. Ik zag een wit licht, en een hand die naar mij reikte. "Volg mij." Hoorde ik mijn zusje zeggen. Ik pakte haar hand en we liepen naar een soort vijver. Mijn zusje ging in de vijver en ik zwom achter haar aan. We zwommen naar beneden en kwamen uit bij een soort poort. We gingen door de poort en we kwamen uit in de kamer waar ik mijn lichaam zag. Ik zag Nathan er naast liggen, en hij aaide over mijn hoofd. Mijn zusje liep naar Nathan toe en pakte het mes uit zijn linkerhand. Ze sneed zijn keel door en ik zag Nathan stikken. Er kwam geen bloed uit zijn keel maar ik zag zijn ziel zijn lichaam verlaten. "Komt hij nu naar ons toe?" vroeg ik mijn zusje. Ze keek mij met een liefdevolle blik aan en zei "nee, maak je geen zorgen. Er is geen kans dat een persoon zoals hij in de hemel komt."
