ANNE
Her ne olduysa o gün başladı...
4 haziran cuma günü...
Kadın ıkınıyor,sızlıyordu. Acı bütün bedenini ele geçirmişti...
"Ahh.. tanrım. İstemediğim bir şey için bu kadar acı çekmem gereklimiydi? Lütfen çık artık!"
Dayanamadı.
"Ölüyorum! Yeter artık!"
"Sabret... Çıktı çıkacak. Daha ıkın"
1
2
3
Ve ağlama sesi.
"Tebrik ederim.... Nur topu gibi bir kızın oldu."
Kucağına verdiler...
Melek yüzlü...
Bembeyaz...
"Alın şunu! Çok canım yanıyor... Sonra verin bana... Ölüyorum..."
"Annecim. Bak sana ne getirdim. İyileşeceksin."
Genç kız elinde ki çorba kâsesini annesine uzattı. Annesi hastaydı.
"İstemiyorum ne demek? Derhâl uzak tut benden!"
"Ama anne. Çok hastasın. İyileşek için içmen gerek. Hem ben yapmadık ki. Lütfen anne."
"Sadece soğuk algınlığı. Uzansam geçer. Hem kim yapmışsa yapmış. Boşa masraf!"
"Annecim lütf-"
"Kes sesini! İstemiyorum diyorsa. İS-TE-Mİ-YO-RUM!"
Tepsiyu itmesi ile bütün çorba kızın üstüne dökülmüştü.
Acıyor...
Anne... Canım acıyor...
Anne yanıyor...
Genç kız annesine baktı...
"Hayatımda ki en büyük dertsin!"
Baktı...
"Seni doğurduğum güne lanet olsun!"
Baktı...
Baktı...
