Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ვირჯინიის შტატი, ქალაქი რიჩმონდი, ი-ფრენკლინის ქუჩა, ნომერი 22/5
წერილი გრეი მონთქომერისთვის.
ადრესატი: მატილდა ლანისტერი
იცი რას ნიშნავს როდესაც შენს სიყვარულს შენი უახლოესი მეგობრისადმი აქვს გრძნობები? ხვდები რას ნიშნავს როდესაც ყველა იმედი იმსხვრევა შენში, იმედი რომლებსაც ყოველ დღე ებღაუჭებოდი აღარასდროს ახდება? მე ვიცი.
ვიხსენებ შენს ყოველ გამოხედვას, ყოველ გაღიმებას და სიტყვას. ვიხსენებ და ვხვდები რომ ჩემთვის არცერთი ყოფილა. თუმცა მაინც სითბოთი ვივსები გახსენებაზე. ძალა არ შემწევს რომ შენს შავ თვალებს გავექცე, გავექცე მოგონებების მორევს.
ადრე რომ გეთქვა სისულელე იყო ბიჭის და მით უმეტეს სიყვარულის გამო ცრემლების დაღვრა, მაგრამ ორი წლის წინ საპირისპირო დამიმტკიცე. დამანახე რომ მეც შემიძლია ამ ცრემლებით ტირილი. შენ არაფერი გაგიკეთებიათ, მაგრამ ასეთი ვარ მე!
მეგობრები ხშირად მამახნევებდნენ, შენს უბრალო საქციელს უამრავ კუდს აბამდნენ და მაიმედებდნენ, მაგრამ მე ხომ. ვიცი, ეს უბრალო სიტყვები იყო, უბრალო საქციელების მიღმა. მსურდა ეს ფიქრი ისე ღრმად ჩამეფლა გულში რომ გარეთ ვერასდროს გამოეღწია და სამუდამოდ იქ დარჩენილიყო, მაგრამ საბოლოოდ დადგა ის დღე როდესაც დიდი მცდელოების მიუხედავად გარეთ გამოაღწია. მთელ ჩემს სხეულს მოედო, ყველა უჯრედამდე მიაღწია და ღრმად გაიდგა ფესვები ჩემში. ესაა მიზეზი რის გამოც ბოლომდე ვერ ვიღიმოდი.
