Chapter1

6.1K 74 3
                                    

"ကျွန်တော်ဟာအကို့ကိုချစ်ခဲ့မိတယ်
အကယ်၍ကံကြမ္မာကြောင့်ကျွန်တော်အရင်ထွက်ခွါခဲ့ရင်ကျွန်တော်ကိုမေ့လို့မသွားပါနဲ့"

ကောင်လေးတစ်ယောက်ကျောင်းသည်လှေကားပေါ်​သို့ပြေးလာသည်

"ကျောင်းခန်းထဲကကောင်လေးတစ်ယောက်ကတော့ထိုင်ကြည့်နေသည်"

မကြာခင်အချိန်တွင်းမှာပင်အဲ့ကောင်လေးအနားသို့ရောက်လာခဲ့သည်။

"ကိုညီနောက်ကျသွားတယ်"

"ညီ..ရယ်ရပါတယ်"

"စာပြီးပြီလားအကို"

"ဟင်...ရေးခိုင်းလိုက်တာလား"

"ဟုတ်တယ်အကိုရေးခိုင်းလိုက်တာ
ပထဝီလေ"

"ဟာကွာ...သေပါပြီ"

ဆရာမအတန်းထဲ၀င်လာပြီးမေးလိုက်သည်။

"ပထဝီပြီးပြီလားတပည့်တို့"

"ပြီးပါပြီ"

"ဆရာမတစ်ယောက်ချင်းလိုက်စစ်ပါ"

အတန်းထဲမှစာတော်hyperမကထအော်လိုက်သည်။

"အေး..စစ်မယ်စာအုပ်တွေလှန်ထား"

"ကို...ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"

"အရိုက်ခံရတော့မှာပေါ့"

"ကိုအရိုက်မခံရအောင်ညီလုပ်ပေးမယ်"

ထိုစဥ်ဆရာမရောက်လာပြီး

"ငကျော်စာအုပ်ပြစမ်း"

"ဆရာမ"

"ဘာလဲ"

"ကျော်ဆန်းထူးစာအုပ်ကသားငှါးသွားပြီးမေ့ကျန်ခဲ့တာ"

"ဟဲ့...ငကျော်ဟုတ်လား"

"ဟင်"

"ဟုတ်တယ်လေ..ကိုကလည်း"

"ဟုတ်ကဲ့သူငှါးတာပါဆရာမ"

"နင်ကလည်းသူများစာအုပ်ကိုငှါးပြီးမေ့ရသလား"

"ကဲသူရိန်မင်းထက်လက်ဖြန့်"

ဖြန်း

ကြိမ်လုံးနှင့်လက်မိတ်ဆက်သံကကျယ်လောင်စွာထွက်ပေါ်လာသည်။

"နာလိုက်တာဆရာမရယ်"

"မနာချင်ရင်နောက်တစ်ခေါက်မမေ့ခဲ့နဲ့"

ချစ်ရပါသောအကိုWhere stories live. Discover now