Chapter3

648 28 0
                                    

ကြက်တောင်အားကစားမှာတော့နှစ်ယောက်လုံးကထူးချွန်ကြသည်

ယခုသူရိန်မင်းထက်ကကြက်တောင်ပြိုင်ရန်အတွက်Myanmar Badminton club မှာနည်းပြကျော်ဆန်းထူးနဲ့လေ့ကျင့်ရန်ထွက်လာခဲ့သည်။

သူစောစောထွက်လာခဲ့သည်။

ဟိုရောက်တော့ထင်သည့်အတိုင်းပင်ကျော်ဆန်းထူးကအသင့်စောင့်ကြိုနေခဲ့တယ်

"ကိုရောက်နေတာလား"

"အင်း မင်းကိုငါလေ့ကျင့်ပေးရမှာလေ"

"မင်းကရပ်ကွက်sport eventရောမြို့နယ်sport eventရောနိုင်ခဲ့တော့
တိုင်းအထိတက်ရမှာလေ
အဲတော့တိုင်းအဆင့်နည်းပြငါနဲ့လေ့ကျင့်ရမှာ
မင်းအတွက်နည်းပြအဖြစ်ငါကရွေးချယ်ခံထားရတယ်"

"ကျွန်တော်နဲ့တူတူလေ့ကျင့် ရမှာပေါ့"

"မင်းကိုသင်ကြားပေးရမှာ"

"ဒါကြောင့်မင်းအဆင်သင့်ဖြစ်ရင်စလေ့ကျင့်မယ်"

"ဟုတ်"

သူတို့နှစ်ယောက်ကြက်တောင်ရိုက်စလေ့ကျင့်ကြသည်။

ကြက်တောင်ကိုနှစ်နာရီကျော်ရိုက်ပြီးသည့်အခါပင်ပန်းလာ၍ခဏနားလိုက်ကြသည်။

"ညီမင်းပင်ပန်းနေပြီလား"

"ဟုတ်ညီခေါင်းတွေလည်းအရမ်းမူးလာသလိုပဲ"

"ဒါဆိုဆေးခန်းသွားရအောင်~ထ"

"ဟုတ်ကဲ့ကို"

"အ"

"မင်းအဆင်မပြေဘူးထင်တယ်"

"...."

ထိုအချိန်မှာပဲကျော်ဆန်းထူးကသူရိန်မင်းထက်ကိုချီလိုက်တယ်။

"ကို..ချပါ..ကိုအရမ်းလေးနေလိမ့်မယ်"

"ညီမှလမ်းလျှောက်လို့အဆင်မှမပြေတာ..ကိုမလေးပါဘူးညီရဲ့"

"ကိုရယ်အားနာလိုက်တာ"

"အားမနာပါနဲ့ညီရယ်..ကိုကညီရဲ့သူငယ်ချင်းပဲလေ..သူငယ်ချင်းဆိုတာတစ်ယောက်ဒုက္ခရောက်ရင်တစ်ယောက်ကကူညီရမှာသဘာ၀ပဲလေ"

"ကိုရယ်.."

ဆေးခန်းတွင်

"ဒီလူနာကဘာမှမဖြစ်ပါဘူးကွယ်။ပင်ပန်းလွန်းလို့သွေးပေါင်ကျ ပြီးဖြစ်သွားတာပါ"

ချစ်ရပါသောအကိုWhere stories live. Discover now