REPEAT | YOONJIN

PROLOG

Ostatnią rzeczą, o której Seokjin myśli przed zaśnięciem jest uśmiech Yoongiego i jego miękkie usta dotykające tych Kima w delikatnym pocałunku zaledwie kilka minut wcześniej.

Gdy czarnowłosy otwiera oczy, pierwszą rzeczą którą czuje jest ból karku oraz sprężyna z łóżka wbijająca mu się w pośladek. Następną rzeczą, którą zauważa jest to, że pokój w którym się znajduje zdecydowanie nie jest tym samym, w którym zasnął. Zdezorientowany siada na łóżku i rozgląda się po pomieszczeniu. Ściany, które do tej pory były jasno beżowego koloru, teraz mają odcień brudnej żółci, na miejscu wielkiej szafy stoi mniejsza, z odchodzącą farbą, a widok z okna to ściana jakiegoś innego budynku. Co najważniejsze, pokój w którym aktualnie się znajduje jest jakieś trzy razy mniejszy od tego w jego apartamencie.

Pierwszą myślą Seokjina jest to, że reszta członków postanowiła go sprankować, ale nie miał pojęcia skąd wytrzasnęli takie miejsce i jak udało im się go tu przenieść bez obudzenia go. Dłonią sięga po telefon, który widział wcześniej na stoliku i przygląda mu się przez chwilę. To nie jest jego telefon. Już dawno przestał używać androida, a ten w jego dłoni zdecydowanie nie należy do firmy apple. Kolejną rzeczą, która utwierdza go w tym, że urządzenie nie należy do niego jest to, że po odblokowaniu na tapecie zamiast śmiejącego się Yoongiego jest zdjęcie kota, którego czarnowłosy widzi po raz pierwszy w życiu. Wzrok Kima pada na godzinę, (9.37, nie pamięta kiedy ostatnio tak długo spał) a potem na datę. Z jego ust wydobywa się zduszony jęk zaskoczenia. Telefon informuje go, że dziś jest 23 lipca 2013 roku. Okej, ktoś włożył dużo wysiłku w to, żebym w to wszystko uwierzył. Kolejny Dubiel się znalazł... Mimo wszystko dla pewności postanawia sprawdzić dzisiejszą datę w google. Gdy internet potwierdza, ze rok jest 2013, Seokjin zaczyna panikować. Wchodzi w galerię, gdzie znajduje więcej zdjęć kota, jedzenia, kwiatów i kilka selfie. Nie ma tam ani jednego zdjęcia przyjaciół. W kontaktach nie znajduje numeru do żadnego z pozostałych członków zespołu, managera, ani znajomych , których poznał po roku 2013. Drżącymi dłońmi wchodzi znów w przeglądarkę i wpisuje kolejno 'BTS', 'bangtan sonyeondan' oraz '방탄소년단'. Żadne z haseł nie pokazuje wyników, na które Seokjin liczył.

Kim bierze głęboki oddech, próbując rozluźnić spięte mięśnie i uspokoić szybko bijące serce. Jego następnym krokiem jest wyszukanie 'bighit enterntainment'. Nie udaje mu się powstrzymać cichego okrzyku radości, gdy w obrazach pokazuje się znane mu logo. Radość ta nie trwa jednak długo, gdy mężczyzna zauważa, że pierwszy artykuł który się pojawił mówi o bankructwie wspomnianej wyżej firmy. Klika w link, a następnie szybko przebiega wzrokiem po tekście. Skandal.. rozpad girlsbandu... pozwanie przez inną wytwórnie... brak chętnych na trainee... zadłużenia. Zdenerwowany rzuca telefon na drugą stronę łóżka, które, w przeciwieństwie do tego z 2019 roku, jest pojedyncze, więc telefon ląduje na podłodze z głośnym hukiem.

Czarnowłosy kładzie się z powrotem na łóżko i zmęczonym wzrokiem zaczyna wpatrywać w sufit. Cisza nie trwa długo, bo po paru minutach mężczyzna słyszy dziwny odgłos dochodzący zza drzwi, który po kilku sekundach identyfikuje jako miauczenie. Kot.

Mężczyzna zamyka oczy z nadzieją, że zwierzę za chwilę ucichnie, ale gdy po kilku minutach nadal słyszy miauczenie zrywa się z łóżka i otwiera drzwi bardziej agresywnie niż planował. Po drugiej stronie znajduje puchatego, czarnego kota, który od razu zaczyna się do niego łasić i mruczeć. Seokjin podskakuje lekko z zaskoczenia, po czym kuca przy zwierzęciu i łapie delikatnie za plakietkę przy obroży. Na widok imienia, które jest tam napisane, nie może powstrzyma śmiechu. Gloss.

Widocznie Seokjin w tej rzeczywistości, mimo tego że nie zna Yoongiego, jakimś cudem wpadł na pomysł nazwania kota starym pseudonimem Mina.

Jin przejeżdża dłonią po gładkiej sierści zwierzęcia i przymyka oczy. Przez ostatnie kilka minut głębokiego myślenia doszedł do wniosku, że jakimś cudem znalazł się w alternatywnej rzeczywistości. Wie, iż szansa na to, że uda mu się wymyślić jak powrócić do własnego życia jest bardzo mała, więc postanawia dowiedzieć się jak potoczyło się życie tego Seokjina oraz spróbować znaleźć jakieś informacje o przyjaciołach. Ale najpierw śniadanie.