Ben Ayano Aishi ve benimle ilgili birşey... yanlış... Hatırladığım kadarıyla, ben herzaman... boş, tamamlanmamış hissettim. Sanki bir parçam... kayıpmış gibi. Bu boşluk hissi hayatıma hükmetti. Başka hiçbirşey asla hissedemedim. Dünyam her zaman karanlık...Soğuk...sessizdi. Annem de çocuken kesinlikle benim gibiydi. Ama babamla tanıştığında, onun için herşey değişti. O onun dünyasına sıcaklık ve renk getirdi. Onu... tamamladı. Bana, bir gün, onun gibi özel biriyle tanışacağımı söyledi. Beni iyileştirecek...düzeltecek...kurtaracak biri. Tüm hayatımı o günü bekleyerek beni tamamlayacak kişiyle tanışacağım anı hayal ederek harcadım. Dört gözle beklediğim tek şeydi. Benim yaşamamın tek sebebiydi. Ve sonra... bir gün onu buldum. Onunla tanıştığımda, içimde bir şey değişti. Dünyam renkle ve ışıkla dolmuştu Sanki gözümü ilk defa açmışım gibi. Ilık hissettim. Tamamlanmış hissettim. Canlı... hissettim. O benim içinde şıkıştığım soğuk,gri, boş dünyamdankaçışımdı. O beklediğim kişi hayatımın geri kalanını birlikte harcamak istediğim kişi. Ama biri... onu benden almaya çalışıyor. Onu istiyor, ama benim istediğim şekilde değil. O asla ona benim verdiğim kadar değer veremez onu hak etmiyor. O bana ait. Onu durdurmak zorundayım. Bu onu incitmek anlamına gelse bile. Onu öldürmek anlamına gelse bile.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Onun için yapamayacağım hiçbirşey yok. Aramıza hiç kimsenin girmesine izin vermeyeceğim. Ne yapmam gerektiği umrumda değil. Kimi incitmek zorunda olduğum umrumda değil. Kimin kanını dökmek zorunda olduğum umrumda değil. Kimsenin onu benden almasına izin vermeyeceğim. Başka hiçbirşeyin önemi yok. Başka kimsenin önemi yok.
O b e n i m o l a c a k Başka şeçeneği yok.
Günlerden bir gün Osana ve senpai konuşurken gizlice onları izliyordum yemekte osanayla buluşmasını söylüyordu. Ben buna izin veremezdim. Akşam sinemaya gidiceklerini konuştular içimden "gidebilirlerse gitsinler" dedim. Ve sınıfa girdim. Teneffüs olur olmaz yukarıya çıkıp onları takip ettim. Osana senpaya yemeğinden veriyordu. Çok sinirlenmiştim ama planlarım vardı. Okul bitiminde herkes okuldan çıkarken osana yarım saat yatardı. Alarmını kapatmak için telefonunu almıştım tam şifresi ne acaba diyordum ve telefonun açık olduğunu fark edip alarmı kapattım. Rahatlamıştım. Ama osana hertürlü uyanmıştı sadece 2 dk geç kalmıştı ben acayip sinirlenmiştim. Osana senpainin yanına gidip "alarmımı açmayı unutmuşum." Dedi. Senpai ise kabul etmişti. O kadar sinirliydimki sabah intikam almalıydım. Sabah herzamanki gibi tekrar konuşuyorlardı. Bu sefer onlara bakarak içeriye girmiştim. Osana senpainin dolabına not bırakmıştı. Gün bitiminde senpai bakmak için dolaşıyordum ve gördüklerime inanamıyorduk. Osana senpaiye "s-seni s-seviyorum İNEK!" Diye bağırmıştı. Senpai ise osanaya " dürüst olmam gerekirse b-bende seni seviyorum osana" demişti osana ağlıyordu. Ben ise yerde ağlıyordum senpaimi kaybetmiştim. O eski soğuk sessiz dünyama geri dönmüştüm... ve oradan ayrılmıştım. Osana ile senpai sarılmışlardı. Ve soğuk dünyamda herkes bana gülüyordu. Hemen yatağıma atlayıp şarkı açmıştım. Biraz olsun rahatlamıştım.
