UNFORGETTABLE (COMPLETED)

CHAPTER SIX

KAHIT sa panaginip ay kabisadong-kabisado ni Delon ang makurbang hubog ng katawan ng babae, at sa tuwina nauuwi sa bangungot ang maganda niyang panaginip sa tuwing hahawakan niya ang babae.
              She always ended up vanishing into thin air.
             Nakangiti sa kanya ang babae habang papalapit sa kinaroroonan niya. Napakurap si Delon, hindi siya makapaniwala na nasa harapan na niya ang babaeng madalas laman ng kanyang panaginip. Dalangin niya na huwag sana itong maglaho, ayaw niya iyong mangyari ngayon. Abot kamay na niya ito. Hindi siya papayag na mawala muli ito sa kanyang paningin.
             Buong giliw na hinagod ng tingin ni Delon ang babae, nakasuot ito ng black skin-tight athletic shorts at white-and gold high heels. Napalunok si Delon sa makinis at mahaba nitong mga binti.
          She was tall and slim.
         Takaw pansin ang abot bewang nitong makapal at mahabang  buhok na may natural na kulot. Malaya lang itong nakalugay.
       Her blunt-cut bangs that run across her forehead  added an elegant look to her hairstyle.
        Pakiramdam ni Delon ay na starstruck siya sa imahe ng babaeng hindi mawala-wala sa kanyang gunita. Kahit sa dilim noong stag party niya  ay batid niyang may angking kagandahan ang babae, higit lalo sa liwanag. Kitang-kita niya kung gaano kalamlam ang mga nito.
        He never expected that he would be this close to her. Close enough to feel her. So close that he could touch her.
          "Hello I am Lara," she said in her sweet and soft voice.
           Iniabot nito ang kanang kamay kay Delon.
           Hindi agad nakapagsalita si Delon, hindi niya akalain na ito ang may-ari ng naturang Pole studio. Sa isip niya ay isa lang ito sa dancer.
          "H-hi, My name is Delon Wong,"  said Delon taking her proffered hand.                                   Her skin was soft and warm, igniting an urge desire to wrap his arms around her waist and forgot all his worries and heartaches. Lara's scent made his pulse race, for him it's hot and sensual.
          They looked each other's eyes as a short silence fell between them.

HINDI pinahalata ni Lara ang pagkagulat nang mapagtanto kung sino ang panauhin. Hindi niya maiwasang tanungin ang sarili kung bakit ang isang lalaking malapit ng ikasal ay napadpad sa kanyang studio. Nakasuot ito ng gray and white polo shirt in striped at mid rise straight denim pants.
         Were they destined to meet each other?
         Magiging mag-bestfriends ba sila? Gustong matawa ni Lara sa naisip. Ang isang kagaya nito ay hindi maliligaw sa lugar niya kung wala itong mahalagang pakay.
         Again, Lara noticed that there was loneliness in his eyes and she wondered why. Lara felt that she needed to know all the secrets that hide behind his dark brown eyes. There simple handshakes sent an electric charge through her body.
          Nais  kastiguhin ni Lara ang sarili, alam niyang ikakasal na ang lalaki bakit iniisip niyang mapaligaya ito at alisin ang anumang lungkot sa mga mata nito?
"I-im sorry," ani Delon nang bitiwan nito ang kanyang kamay.     
Napakurap si Lara.
        Titig na titig sa kanya ang bisita.
        "May dumi ba ako sa mukha?" conciuos niyang tanong at pasimpleng hinawakan niya ang pisngi.
Tila napahiya ang lalaki.
"I didn't mean to stare. Do you know you have the most beautiful eyes I've ever seen?"
       "Really?" Nakangiti niyang ganting tanong kay Delon. Nakadama ng saya si Lara sa simpleng papuri ng lalaki.
       "A woman with your good looks, talents and skills  you deserve a compliment all the time," sinserong sabi nito na hindi inaalis ang tingin sa kanya.
       Lara was used to getting compliments but she didn't expect it from him.
"Thank you Mister Wong," tipid niyang sagot.
"Please have a seat. Hope you don't mind my outfit, may practice pa kasi ako mamaya," aniya sabay turo sa couch.
        "No, I don't mind. Do you own this place? It's really nice. Parang ang dali matuto mag pole dance dito," ani Delon na bahagyang nilibot ng tingin ang kabuuan ng studio.
       "Salamat. It's my sanctuary. My ancestors owned this house, pinaganda ko lang. Ayokong sayangin ang pinaghirapan nila," Lara was indeed proud of her studio, and very grateful  with her inheritance.
"Surely they're proud of you. You did a good job."
Lara just simply smiled.
Kung ang lahat ng mga lalaki sa mundo ay gaya ni Delon na kayang ma-appreciate ang mga nagawa nilang mga kababaihan tiyak wala ng mahihiling pa ang sino mang mga Eba sa mundo.