1

44 3 2
                                    

Brea.



"No, Manang. I'm fine. Kaya ko nang pumunta mag-isa." I said, giving my maid a smile to reassure her na okay lang talaga ako at kaya ko na ang sarili ko.


"Sigurado ka talaga na kaya mo na?" Paninigurado niya kung okay lang ba talaga ako.


"Opo, Manang. Besides, malaki na 'ko. I'm not a kid anymore."


"Pero iba ka pa rin. Buong buhay mo ay nasa loob ka lang ng mansion. Pano kung may mangyari sayo at hindi mo alam ang gagawin?"



"Ikaw talaga, Manang. Bye na po. Baka ma-late pa 'ko ng dahil sayo." I said jokingly.



I stepped out of the car. But before I leave, I gave my Manang one last glance and gave her a reassuring smile.



So this is it. This is what a school really looks like. I breathe the fresh air, but whoops. Ano pa ba ang aasahan ko? It's not as fresh as it used to be. Amoy usok.



I looked at my surrounding, familiarizing the place. Then I went inside the university.



As I stepped inside the university, 'di ko maiwasang kabahan. It's my first time to go to school. Hindi ako marunong maki-socialize. Believe me or not, I spent my entire 15 years of existence inside my mansion. I was taught by my private tutor at home, meaning home schooled ako.



Isang all-girls school ang pinasokan ko. Sana naman may maging kaibigan ako. Ayokong maging loner :<




With the help of the security guard, natuntun ko ang classroom ko. 'Di ko kasi kabisado 'yung lugar eh.




As I arrived on my designated room, naghanap ako ng magandang pwesto. 'Dun ako umupo sa pinakalikod.




Nagsimula na ring magsi-datingan ang mga classmates ko. Hindi ko maiwasang kabahan, pano kung wala akong maging friend dito? Kahit isang friend lang, okay na sakin.





7:30 came. At dumating na rin ang isang babae. I guess she's our home-room teacher.




She intoduced herself to us, and simula na ngayon ng pagiintroduce ng mga kaklase ko. Gosh... I'm so nervous. What if maging awkward ang introduction ko?




When it was finally my turn, tumayo na 'ko mula sa chair ko at pumunta sa harapan. I was about to speak when a late student caught everyone's attention. Geez... buti nalang at dumating siya. I think I'm still not ready.




"Sorry po Ma'am..." She said as she flashed a shy smile and made a 'peace' sign.



"Freely sit on any vacant chair."



Tumango lang ito at ini-scan ang paligid, looking for a vacant chair. There are currently two vacant chairs, ang isa ay 'yung upuan na katabi ko at ang isa naman ay 'yung malapit sa C.R.




Pinili niya namang umupo katabi ko. Okay, not bad. Atleast may katabi ako at malay mo, baka maging friends kami?




I remembered na kailangan ko pa pala iintroduce ang sarili ko.




*breathe in, breathe out*




"Um...h-hi. My name is Brea Chaznie Angeles. I-I hope that we can be good friends."




My introduction was not like what I expected to turn out. I expected awkward silence to fill the room, but my intro turned out well... I guess?





BTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon