'ဟွန်းငယ် မြန်မြန်ဝတ်ကွာ.....'
ချန်းယောလ်ပြောရင်း ကူဝတ်ပေးလိုက်သည်....
အဖြူလေးနဲ့တကယ်လိုက်ဖက်လှသည် ဟွန်းငယ်ကနတ်ဆိုးလေးတစ်ကောင်လိုဘဲ စိတ်အခြေနေကပုံမှန်မဟုတ် တခါတလေဒေါသအရမ်းကြီးပြီးတခါတလေ ကလေးတယောက်လိုဖြူစင်တတ်လွန်းတယ်....
ချန်းယောလ်ကြည့်ရင်း အူယားလာသဖြင့် ပါးလေးကိုဆွဲလိုက်သည်....
သဘောကျစွာဖြင့် ဆယ်ဟွန်းရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်ရင်း
'ချန်းယောလ်ကိုယ်သင်းနံကို တကယ်ကြိုက်တယ်....'
ပြောရင်း ချန်းယောလ်ဖင်ကိုညှစ်ချလိုက်သည်......
.
.
.
.
.
'သူဌေးစကားကိုသေချာနားထောင်နော် ဟွန်းငယ်.....'
ဂိမ်းကစားရင်း ခေါင်းငြိမ့်ပြသည် ဒီကောင်လေးကိုကြည့်ရင်းချန်းယောလ်အူးယားလာသည်မှာအမှန်ပင်....
'ရှေ့ကြည့်မှန် နစ်ယောက်သားကားတိုက်သေနေမှ ဘာမှမဘာရဘဲ မဂန့်ချင်သေးဘူး.....'
ချန်းယောလ်ရယ်ရင်း....
'ဟွန်းငယ်ကဘာချင်လို့လား ဘသူနဲ့လဲ ဟွန်းငယ်တောင်ချစ်ရမယ့်သူရှိနေပြီဘဲ.....
ကိုယ့်ကိုတော့ပစ်မသွားနဲ့နော်.....'
'ငတုံး ဘာမှသုံးစားမရဘူး ကျနော်သေမှဘဲခဗျားလွှတ်မြောက်မှာ....'
ဘဝဆက်တိုင်းဆက်တိုင်း ခဗျားကိုလိုက်ရှာမှာ ဘယ်နေရာဖြစ်ဖြစ် ပြီးရင် ကျနော့အပိုင်ဖြစ်အောင်လုပ်မှာ.....
ဒါကိုတော့ဆယ်ဟွန်းမပြောဖြစ်လိုက်....
'ဟင် အကြကိုယ်ကမိန်းမမယူရတော့ဘူးလား....'
ဆယ်ဟွန်းအေးစက်နေတဲ့အကြည့်နဲ့....
'သတ္တိရှိကြည့် ယူကြည့်လိုက်နစ်ယောက်စလုံးသတ်မှာ....'
ဆယ်ဟွန်းအတည်ပေါက်ပြောနေတာကို ချန်းယောလ်သိသည်...
'မတရားလိုက်တာ အတာဆိုဟွန်းငယ်က ကိုယ်ဘေးနားတသက်လုံးနေမှာလား.....'
'ကျစ် ပြောရဆိုရလက်ပေါက်ကပ်လိုက်တာ ကျနော်ကတသက်လုံးခဗျားနဲ့မနေလို့ ဘသူနဲ့နေရမှာလဲ....'
ချန်းယောလ်ပြုံးရင်း ခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည်.....
.
.
.
.
.
ဧည့်ခန်းထဲမှာ ကော်ဖီသောက်နေတဲ့ဆယ်ဟွန်းအဖေကိုတွေ့တော့ ချန်းယောလ် ခါးညွှန့်နူတ်ဆက်လိုက်သည်....
