" အားးးငါေလးဒီေန႔အတန္းမတက္ခ်င္ဘူး..."
သာယာလွပတယ့္မနက္္ခင္းကို...Xiao Zhan
ရဲ႕ ဒီလိုစကားေလးျဖင့္အားပါးတရႀကိဳဆိုလိုက္
ပါတယ္ေနာ္...🙄
" နားၿငီးလိုက္တာ...ဘယ္တုန္းကမ် ားမ
တက္ရလို႔လဲ "
" ငါတို႔ဒီေန႔အတန္းလစ္ၾကရင္မေကာင္းဘူး
လား ႐ုပ္႐ွင္သြားၾကည့္ရေအာင္"
Jasonရဲ႕မမွတ္ေသးဘူးလားမ် က္လံုးအၾကည့္
ကို Xiao Zhanျမင္လိုက္ရၿပီးေနာက္
စိတ္ထဲကေန...
အသိတရားမရေသးေသာငါေလး
ပထမတစ္ခါကလည္း မားမားနဲ႔တိုင္
ေျပာလို႔ အဆူခံထားရတာကို မမွတ္ေသး
ဘူးလားXiao Zhanေရ...😓
" ဟုတ္ပါၿပီ...ငါကသြားမယ္လို႔အတိအလင္း
ေၾကျငာတာမွမဟုတ္တာ အဲ့ေတာ့
မင္းကလည္းထစ္ခ် ႀကီးမယံုၾကည္သင့္
ပါဘူးေနာ္..."
" ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ အလိုက္သိေနာ္.."😏
" သိလိုက္ပါၿပီေနာ္.."😒
...................
................................
Xiao Zhanတို႔အေဆာင္ေ႐ွ႕မွာေတာ့ ေကာင္
ေလးသံုးေယာက္ ေက်ာ က္႐ုပ္ႀကီးေတလို ရပ္ေနၾကတယ္..
" ဟိုေကာင္..မင္းအရင္ဝင္ မင္းကငါတို႔ထဲ
မွာအသက္အႀကီးဆံုးဆိုေတာ့ "
"မဟုတ္တာ...ငါကအႀကီးဆိုေတာ့ ငါ့
စကားကိုမင္းတို႔အငယ္ေတကပိုၿပီး
ေတာ့နားေထာင္ရဦးမွာ.."
ႏွစ္ေယာက္သား ျငင္းခုန္ေနရင္း အနားကသက္ျပင္းခ် သံက်ယ္က်ယ္ကိုၾကားေတာ့မွ ဒီေနရာမွာ
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ထဲ႐ွိတာမဟုတ္မွန္း သတိရ
ၾကေတာ့သည္။
" အခုဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ အထဲဝင္မွာလား
ဒါမွမဟုတ္ ျပန္လွည့္ၾကမလား "
Yi Bo က စိတ္မ႐ွည္ဟန္ျဖင့္ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အ
လယ္မွာ လက္ပိုက္ၿပီး အေဆာင္အတြင္းပိုင္း
ကို ၾကည့္ရင္း ေမးလိုက္သည္။
