Third person POV
Bang✴
No!
Bang✴
She felt the pain in her stomach as the bullet enter through her skin
"Do you think you can easily escape here, brat?" An old-man approach to her while spinning the gun with his index finger.
"Argh!They w-will f-f-in-ind you-u, s-son of t-t-the b**c-ch" The girl is already covered with her blood.
"Tsk. I'll already made a plan but you ruin it with your filthy bitchy mouth!" He grab her hair and slam her head as hard as he can.
Bogsh✳
Bogsh✳
Bogsh✳
Three times. The girl was a little unconscious and the old-man take that opportunity to kill the girl.
He point his gun to her and
Bang✴
Bang✴
Bang✴
He stared her body. Full of blood.
"Just like what the plan is" he smirk and walk a way.
Her POV
I cant feel my body.
Am I dead?
No! What about family?
Binuksan ko ang mga mata ko at napapikit uli dahil sa sikat ng araw na tumama sa aking mukha. The sun rays off to my face, i look around and realize.
Wait? Am i dead?!!!!
Tiningnan ko ang katawan ko kung saan tumama ang bala pero wala na duon. Walang kahit anong sugat ang nakita ko.
"Thank God, im still alive. But where am i?" tumayo ako tsaka hinawi ang mga dahon na nagsilbing kurtina. At hindi ako makapaniwala sa nakita ko
Forest. The Forest was fill of green trees, there's a small bunch of animals, and a fresh air which is ang sarap sa pakiramdam.
"Woah. Nasa pilipinas paba ako?" As my thoughts came out to my mouth. Habang naglalakad ako, ang mga dahon ang sarap sa paa.
Birds are flying. Rabbits, deers, horses, and other animals are beautiful creatures ive ever seen.
There pretty calm when i stared at them.
Naglalakad lang ako. Kung saan gusto ng mga paa ko, napaka panibago! Sobra! Hindi ko alam o baka sa ibang mga tao sa mundo o kung saan man itong lulalop. Ang natatangi ko lang masasabi, sobrang ganda.
"Thanks to that old creature. Pinalipad o pina ano nun, sana magkamalas-malas siya sa buhay niya"
A black mist came out of nowhere and vanish. Nanlaki ang mga mata nilibot ang paningin ko.
"WHAT WAS THAT!" patuloy kung pagsisigaw
I shouldnt do that grrr. Nakakatakot.
Nagpatuloy nalang ako sa pag lalakad hanggang sa naka kita akong isang mga bahay o should i say a little village which means may mga tao dito?. Daling dali kong nilakad papunta sa malapit na bahay. Kumatok ako
"Tao po?" walang nagsalita kaya inulit ko ang pagkatok at tanong ko.
Still the same, no one answering my question.
I push the door and it creaks like sa horror movies. Well no ones here, maybe there busy or they hunt in the woods pero nakaka-pagtaka bakit walang mga babae?
"I should wait? Para naman hindi ako pag kamalang magnanakaw?" I asked myself "hmmm, pwede din" i nodded as i agree with my own question. How crazy
At may biglang nagsalita sa aking likuran
"Sino ka? Anong kailangan mo?"
Napatalon ako sa aking lugar at lumingon sa likod ko at may mga taong kakaibang kasuotan ang aking nakita.
"Ahmm...... I was lost— ibig kung sabihin nawawala ako. Hindi ko na alam kung saan ako ngayon, naglakad-lakad lang ako at nakita ko ang mga bahay niyo kaya nagbabakasakali lang kung may tao—" Naputol kung explinasyon ng may nag salita isa sa kanila
"Hindi ka alagad ng mga Quiran? O ispiya ka ng mga Sumiran?" Tanong ng may edad na lalaki.
Quiran?Sumiran?Parte paba to ng pilipinas?
Agad akong humindi dahil sa tanong niya
"Ano po yung Quiran?sumiran? Ho? Wala po akong alam sa mga yan, tsaka po hindi po ako ispiya ng kung sino man. Talagang nawawala lang ho ako" panic kung paliwanag
"Ama, mukhang hindi niya alam yung pinag-sasabi niyo. At saka yung kasuotan niya mukhang hindi siya tulad ng mga quiran at sumiran." Ani ng isang dalagitang katabi nito
"Ako nga pala si Alohaina Maille. Ito naman ang aking ama si Amrelio Maille. Paumanhin, sa mga sinabi ng aking ama. Pwede ba namin malaman ang iyong pangalan?" Tanong ni Aloha
"Hina Claredrain Starmcheir. Ayos lang" ngumiti ako sa kanya at humingi din ng pasyensiya.
"Kung ganon, mga kasama mag handa tayo ng mga masasarap na pagkain sa pagbalik natin at sa pagdating ni Hina" Anunsyo ni Lider Armelio
Nasasabik sila tungkol sa paghahanda.
"Dito ang iyong magiging silid, Iha. Kung meron ka mang kailangan, tawagin mo lang si aloha sa kabilang silid. Tsaka tawagin mo lang akong amang, maliwanag?" Paliwanag at tanong ni Lider Armelio— este Amang.
"Maliwanag na maliwanag po, Amang" Ngumiti ako at saka siya lumabas sa silid. I locked to make sure no one can disturb me.
Im done to all my hygiene routine which is nakaka-panibago dahil sa bagong kapaligiran, bagong mundo.
'I can't take a revenge for now but soon'
I closed my eyes and dreamed beautifully.
