o gündemiydi
Sevdiği şarkıyı dinlerken gözünün önünde canlananların o gün değilde bi anı olması çok acıydı geri dönemezdi, döndüremezdi. Kalbinin çok derinliklerinde o günkü hisleriyle aynı ama yaşanan günlerin üzerine eklenen hisler çok farklı.
Ama inatla o günkü hislerini saklamaya çalışırdı çünkü güzel şeyler atılamazdı anılar atılamazdı yaşananlar unutulurdu ama güzel şeyleri hatırlamak zorundaydı çünkü tutunacak başka dayanağı yoktu bütün kötülükleri atıp iyi şeylere tutundu sadece tutunmaya çalıştı.
Ama bunlar da işe yaramazdı bunu çok iyi biliyordu.
Çünkü anılara bağlı yaşanamazdı gece, gündüz, oturduğu yerde, içtiği kahvede, izmaritine geldiği sigarasında. Aklını her köşesinde anıları bağlı tutamazdı. Kendini kandırmak buydu ve o bunu günlerce devam ettirerek kendini oyalıyordu. Neden?
İyi birşeyler olmasını, kendini oyalamasının güzel sonuçlara varıcağını düşünüyordu.
İyi birşeyler yoktu. Onun iyi birşeyler olmasını sağlayacak inancı da yoktu. Yaşama, sevgiye, mutluluğa, sevdiği insanı görünce heyecanlanmaya. Belki bi sahilde oturup kafa dinlemeye bile inancı yoktu.
Bunlara inancının olmaması için uzun bi süreye ihtiyacı yoktu. Kısa sürede ama bir anda olan yıkıcı şeyler onun hayata bakışını değiştirmişti
değiştirmemişti, bakış açısını bitirmişti.
Evet. Ne olursa olsun yaşamak için neden arayan biri bu sefer aramıyordu.
Ne olursa olsun ben iyi olacağım diyen insan bunu diyemiyordu.
Çünkü inancı kalmamıştı ve hiçbirşeyin bir önemi yoktu
