ONE LAST CHANCE

Chapter 2: Its her POV

Hazel's POV

Its been years simula ng umalis ako sa Pinas. And I soo really miss my hometown.

Kaya naman ng sinabi sa akin ni Tito na ako ang ipapadala niyang model-representative ng kompanya nila sa Pilipinas ay hindi na talaga ako nagdalawang isip na pumayag.

"Reilla............"- sigaw ko habang tumatakbo ako papunta sa kaibigan ko.

Namiss ko kaya tong isang to.

Nga pala nasa airport ako ngayon. Si Reilla ang sumundo sa akin since siya lang naman ang sinabihan ko na babalik na ko sa Pilipinas after so many years.

"Hoy day, kumusta ka na? May junakis ka na ba? "-salubong sa akin ni Reilla.

Ito talagang isang to ang hilig mangbadtrip.

*boink*

"Aray ko naman. Ba't mo ko binatukan?"-reklamo ni Reilla

"Eh ikaw kasi e. Wala man lang namiss kita best. Diba?"-ako.

Tapos bigla niya akong hi-nug at hi-nug back ko din siya.

"Best namiss talaga kita..... Kumusta ka na? Ano yung puso mo okay na ba?"- Reilla.

Napatahimik naman ako dun sa sinabi niya.

Nakamove-on na nga ba talaga ako? Siguro OO, ewan ko.

" Ah best tara na nga. Baka kung ano na naman ang masabi mo dyan e."- ako.

Mabuti naman at hindi na siya umangal pa at sumakay na kami sa taxi patungo sa hotel kung saan ako magsstay.

Tahimik lang kami buong byahe. Nang dumating na kami sa hotel ay sinalubong kami ng mga utilities ng hotel doon at dinala na nila ang mga gamit ko sa room na pinareserve ko.

"Best, labas tayo mamayang gabi!"-yaya ni Reilla.

"Ha? Mamayang gabi. Naku best gustong gusto ko talaga sanang lumabas mamayang gabi kasi matagal na tayong hindi nakakalabas pero..... best may meeting kasi ako mamaya. Sorry talaga best. Pero tommorow night im free."-ako.

Hmp..nakakasad naman. Ngayon na nga lang kami nagkita e wala pa talaga akong free time para sa bestfriend ko. Para tuloy feeling ko ang sama sama kung kaibigan. :(

"HOY, best ano ka ba! Wag ka nga diyang malungkot. Okay lang naman e.Tsaka naiintindihan naman kita."- wika niya.

I soo really thank god for giving me this kind of friend.

.

.

Pagkatapos naming mag-dinner ni Reilla sa loob ng hotel ay umuwi na siya para makapagprepare na din ako sa meeting na dadaluhan ko.

Nagshower lang ako saglit at nagbihis na agad dahil 8:00 na at 8:30 ang usapan.

Well pagkatapos kung magbihis ay bumaba na agad ako ng room ko at nagtungo sa dinning hall kung saan makikipagkita sa akin ang representative at photographer din yata ng LJDS Company.

*Ring ......*

babae: Hello. Good day Madam this is from LJDS Company nandito na po kami sa resto na sinasabi niyo.

Ako: Oh hi. Good day to. Im here at the last seat. Wearing a purple flowy dress.

*toot...toot*

Ay! binabaan ako ng telepono. How bastos.

"Hi Ms?"-narinig kung wika ng babae na kausap ko kanina sa telepono.

"Im Ms. A....."-wika ko.

Pero napatigil ako ng makita ko kung sino ang babaeng bastos na yun. Siya lang naman si Andrea at ang mas worst kasama niya si Dave at magkahawak kamay sila.

Pinakalma ko muna ang sarili ko bago ako muling magsalita.

"You may take your sit."- ako sabay talikod sa kanila.

Umupo naman silang dalawa sa harap ko.

"Hi! im Andrea. Dave Gomez fiance"- wika ni Andrea.

"Oh! Hi there Ms. Andrea and Mr. Gomez. Long time no see. So how are you doing guys?"- ako.

Syempre where doing fine naman talaga ang isasagot niyan as usual. Bakit ko pa ba itinatanong e alam ko naman ang sagot? Soo pathetic.

So ayun na nga. Nag-usap lang kami tungkol sa bussiness. And everytime na magtatanong ako kay Dave siya ang sumasagot. How gross. Pero may maganda namang naidulot ang pagsama ni Andrea dahil nabawasan ang awkwardness between us.

Pagkatapos ng long and boring talk namin about sa bussiness ay natapos na din sa wakas.

At nauna na akong umakyat sa kwarto kasi daw may date pa sila ng Dave baby niya.

"Arrrrrrg...nakakainis ka talaga kahit kailan Andrea."- ako sabay higa sa kama ko.

Authors Note: Hi guys. Thank you for reading. Nagawa ko po yan dahil inutusan po ako ng isa kung kaibigan. hahaha.LOL. Sana po hindi nasayang ang time niyo sa pagbabasa nito. ^_^