JANA'S POV
It's 1am pero di pa rin ako makatulog. Kinakabahan kasi ako bukas dahil ako ang napili na maging song leader sa Church namin. Oo, Im a Born-Again Christian and napaka-active ko sa church. I go there every Sundays. I give my tithes. I follow what God ruled and I really love Him.
Ganyan ang pagkakakilala ko sa sarili ko at ng ibang tao sa akin. Pero lahat nagbago ng makilala ko ang lalaking huling minahal ko at nagturo sa akin kung paano lumaban sa buhay..
-------
Araw ng linggo. Kahit kinakabahan, umawit ako sa Panginoon ng buong puso. Dinaan ko sa mga kanta ang lahat ng panalangin at pagpapasalamat ko sa kanya. Natapos ang Praise & Worship at naupo na ang lahat. Bago ako makaupo sa upuan ko, may napansin akong bagong mukha sa Church namin. He's with my churchmate, Andrei. Sino kaya siya ? Napatingin din siya sa akin kaya umiwas na ko agad ng tingin at naupo na.
Pagkatapos ng buong Service, lumapit sa akin si Andrei kasama ang lalaking nakita ko kanina.
"Ay Jana may ipapakilala pala ako sayo. Jana this is Jaime, Jaime this is Jana." Nagshake hands kami ng lalaking si Jaime. Matangkad siya, siguro mga 5'11. Moreno and cute. Yes, I noticed na cute siya dahil ngumiti siya sa akin while we're shaking hands.
"Nice meeting you!" Sabay pa kaming nagsalita. Hahaha medyo awkward :D
"Ayan pre, nakilala mo na si Jana. Siguro naman nakabawi na ko" Sabi ni Andrei habang nakaakbay siya sa balikat ni Jaime. Nagulat naman ako ng marinig ko ang pangalan ko. At anong nakabawi ?! Tssss
Kaya sumingit na ko sa kanila, "Ano yun Andrei ?!"
"Naku! Wala yun. Wag mo na lang pansinin tong si Andrei baka gutom lang" Ang defensive ata ni Jaime.
"Ah ganun ba ? Edi tara, kain tayo. Treat ko :)" Binalewala ko na lang ang mga sinabe ni Andrei. Maybe there is really no important things to know about it.
Kumain kami sa malapit na karinderya sa church. Madalas na kong kumain dito kaya alam kong magugustuhan din nila dito.
"Sge pumili na kayo ng gusto niyong ulam dyan. Wag kayong mahihiya, okay ?" Ngumiti ako sa kanilang dalawa para kahit papano ay mabawasan ang awkwardness between us. Halos 20mins na kaming nasa harap ng mga ulam at wala pa ring napipili si Jaime. Bakit kaya ?
"Oy Jaime, ayaw mo ba ng mga ulam dito? Masarap yan lahat, promise!" kumbinsi ko sa kanya para makakain na kami. Medyo gutom na rin ako.
"Ah sge mamaya na lang ako kakain. Busog pa naman ako eh." Ngiti. Yan ang napansin kong pinakita ni Jaime sa akin. Dun ko naramdaman na parang may kakaiba sa kanya. Something weird ? Imposible kasi na ayaw niyang kumain dahil alam kong gutom na rin siya. Baka naman nahihiya lang.
"Okay sge ikaw bahala. Basta pag nagugutom ka na, umorder ka lang ha?" I just agreed.
Habang kumakain kami ni Andrei, napansin ko ang panay na titig sa akin ni Jaime.
"May dumi ba sa mukha ko?" to know kung bakit niya ko tinititigan.
"Wala wala. Pasensya na. Sge kumain ka lang" Nginitian niya ako. He's cute kaya i can't resist to smile back to him. Parang there is something magical sa mga ngiti niya.
"Buuurp!" nagtawanan kaming tatlo ng marinig namin ang pagdighay ni Andrei. Hahaha
"Solve ba pre ? Mukang nabusog ka din ah!" Asar ni Andrei kay Jaime.
Tinitigan ng masama ni Jaime si Andrei kaya napangiti na lang si Andrei sa kanya. Since busog na kaming tatlo este kaming dalawa lang pala ni Andrei, I think its time to go home.
"Paano? mauna na ko sa inyo. Dami ko pa kasi gagawin sa bahay eh. Next time ulit ha? Bye." I tapped their shoulders at umalis na. But Jaime ran to me and said, "Ang galing mong kumanta kanina. Ahhhmm yun lang naman. Bye."
Napaisip tuloy ako. Not because of his compliment but on why he ran to me just to say all that. Weird diba ? Hahaha
