Steeds dichterbij

Hoofdstuk twee

Sorry voor de iets latere update! Maar @TheToxicMonkey had dan ook tentamens, en school gaat ALTIJD voor ;) Dit hoofdstuk heeft @TheToxicMonkey geschreven, en ik vind het werkelijk geweldig geschreven! Hopelijk vinden jullie dat ook :D

----------------------------------------------------------------------------------

Hoofdstuk twee

De volgende morgen wekte de stem van Ruud de Wild, de DJ van radio538, haar met zijn vrolijke gekwetter. Ze opende haar ogen, alleen maar om ze direct weer te sluiten. Een luide kreun verliet haar mond, waarna ze één van de tientallen kussentjes - die haar bed opvrolijkten - pakte om deze op haar oren te leggen. Waarom kon die Ruud niet gewoon zijn mond houden? Nog een paar uurtjes. Een paar uurtjes slaap zouden haar goed doen. Wat maakte het nu uit of ze nog een uurtje zou blijven liggen? Ze deed haar best om de stem van de DJ uit te bannen, maar uiteindelijk moest ze er toch echt aan toegeven.

Haar hand vloog door de lucht en landde op de snooze knop, waardoor het geluid van de radio - dat ondertussen een of ander depressief nummer liet horen -  gelijk ophield. Haar hand bleef even op de snooze knop rusten, te vermoeid van de kleine beweging om weer in actie te kunnen komen. Ze kon zichzelf er simpelweg gewoon nog niet toe zetten op op te staan. Het was gewoon zo vreselijk vroeg.

Kom op, Samantha, opstaan, sprak ze zichzelf toe. Ze opende haar ogen en wierp een korte blik op haar wekker. 06:45. Wederom ontsnapte een diepe zucht uit haar mond. Waarom moest de school nu zo vroeg beginnen? En dat op een maandag? Van alle dagen school, begon ze juist op maandag om half negen.

Nu was het niet heel erg lang fietsen naar haar school, een klein kwartiertje, maar het was wel Amsterdam.

Dat was tenminste wat Samantha altijd fijn vond om zichzelf te vertellen, in werkelijkheid stond ze gewoon vroeger op om haar make-up en haar haren te doen. Wat ze allemaal wel niet overhad om er goed uit te zien op school.

Ze krabbelde omhoog en stapte haar tweepersoons bed uit. De ijzige lucht die haar tegemoet kwam, leek haar wel in haar gezicht te slaan, zo koud was het in haar kamer. Nu had ze ook alleen een groot t-shirt aan, dus had ze niet echt recht om te klagen, maar het was alsnog verschrikkelijk. Als je wakker werd, moest je gewoon rustig wakker worden, in een warme omgeving. Alhans, dat was Samantha’s idee van opstaan: rustig, warm en het liefst pas na twaalf uur ‘s middags.

Eigenlijk wilde ze niets liever dan weer terug in bed kruipen en er de rest van de dag niet meer uitkomen, maar helaas, ze had al veel te veel uren gemist dit jaar. En haar cijfers logen er niet om: ze kon echt geen uurtje meer missen. De houten vloer voelde koel aan onder haar blote voeten, waardoor ze snel op het zwarte, zachte tapijt, dat midden in de kamer lag, stapte.

Al strompelend in de richting van de deur, trok ze haar dikke primark sokken en haar pantoffels aan, waarna ze haar weg naar de badkamer vond. Daar poetste ze haar tanden en smeerde ze wat make-up op haar gezicht. Tevreden staarde ze in de spiegel. Alleen haar haren zaten nog in de war, het was lastig om krullen te hebben. Ze had geen zin om nu te douchen en ze had ook haar make-up al op, dus besloot ze het in te vlechten. Gekrulde haren borstelen zonder dat het ontplofte, was een onmogelijke opgave zonder een goede conditioner. Of ten minste anti-klit spay.

Ze pakte drie plukken haar, die ze met moeite uit de klit had weten te trekken, vast en vlocht haar blonde haren in. Weer keek ze even naar de schuine vlecht op haar hoofd, naast een paar pluisjes die eruit staken, viel het bijna niet meer op dat ze haar haren niet had geborsteld. Daarna liep ze weer haar kamer in om wat kleding uit te zoeken. Ze scande de kamer even rond en vond een kort, roze jurkje en een zwarte legging op de grond.