Habang pumapatak ang ulan ay umaagos din ang luha na tila hindi alam kung kailan titila.Masyadong naging kampante na hindi aalis at kasamang tumanda. Ngunit oras ang kalaban kung sya na ay nahihirapan at di kayang tignan dapat nga bang pakawalan ang taong pilit na lumalaban kahit nasasaktan.
Subalit sa mga salitang iyon ay hindi ko nalaman na ang taong minahal ko ng sobra ay hindi na pala lumalaban.
Pilit iniisip ramdam ang sakit....
Tanong sa sarili.
Bakit?
