Isang araw, sa isang maliit na paaralan. Nagsimula ang lahat noong 2nd grading ng school year namin.
3rd year highschool (Grade 9) na kami at syempre, tinatamad minsan mag-aral pero nakakayanan naman.
~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~
Noong grade 6 ko nakilala ang crush ko at ang pinaka-matagal kong naging crush. Naging crush niya ako nung magkaklase pa kami. Kaso lumipat kami sa ibang school nang mag grade 7 kami.
Nagkahiwalay kami, napunta ako sa section A, napunta siya sa section B.
Hindi ko ginusto yon, pero kinailangan kong tanggapin yon.
Di na kami nagka-usap since then kasi mahiyain ako sa mga di ko kaklase. Nagkagusto siya sa kaklase niya dahil doon.
Lumipas ang dalawang taong hindi kami magkasama, unfortunately, hindi ko pa rin siya naging kaklase kahit na nabago na ang sistema ng mga section.
Hindi na dumedepende sa grade ang second at third section. Napunta ako doon sa third section, siya naman sa second section.
Yung mga kaibigan ko, nasa first at second section. Tatlo lang sa mga kaibigan ko ang nakasama ko sa section namin. Yung dalawa nga lang, hindi ko na kaclose.
So syempre, tuwing recess at lunch, doon ako tumatambay sa section ni crush. Yun lang yung time na nasusulyapan ko siya at natititigan.
Yung kaibigan ko sa third section, si Japo, sinabi niya kung sino crush niya. Si Nadia daw crush niya. So support naman ako.
Support rin sila sa akin kaso wala rin, di pa rin ako crush ni Carla. May iba siyang crush kaya nagpakatanga ako sa taong hindi ako gusto.
Natuto ako at dineny ko ang mga nararamdaman ko sa kanya. I lie to myself para lang makalimutan siya kahit masakit.
~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~
Okay, back na tayo sa 2nd Grading. So during then, hindi na ako pumunta sa section ni Carla para lang makalimutan siya.
Hindi ko na siya sinusulyapan except nalang kung aksidenteng magkatinginan. I denied my feelings again and again and again.
Kahit na paulit-ulit akong inaasar ng mga kaibigan ko. Kahit paulit-ulit na akong nasasaktan. Tiniis ko. I hid my feelings for her. Dahil don, nagiging cold ako pag naiisip ko siya.
At that time, inaasar asar ko si Japo at si Nadia. Then naisipan ko na ichat si Nadia para tanungin kung sino ang crush niya.
Tinanong ko siya through chat, "Nadia, cno ung crush mo?" Reply niya, "Kilala mo naman kung sino eh." So I assumed na ako.
Then I asked her again while mentioning the guys na kaclose niya. Sabi niya, "Si Ivan Red ngaaaa." Si Ivan Red, tropa ni Japo at kalaro namin minsan sa ML.
The day after that, chinachat ko pa rin siya, ewan ko kung bakit. Maybe, kasi may nararamdaman ako sa kanya?
During classes, recess, and lunch, inaasar ko si Nadia sa crush niya. Hindi pa alam ni Japo yung crush niya kasi ayoko ipaalam.
Then after those teases I've done to Nadia, I realized na crush ko pala siya.
Next day, umamin ako sa kanya through chat.
Nung una, hindi siya naniwala kasi dati raw, may nangprank daw sa kanya. Kunwari daw crush siya.
So I told everything.
I told her kung pano at bakit ako nagkagusto sa kanya, para lang maniwala siya sa sinasabi ko.
After some time, napaamin na rin siya na gusto niya rin pala ako.
Siguro sinikreto niya yung pagkagusto niya sakin kasi akala niya hindi ako magkakagusto sa kanya. Good thing pala na umamin ako bago nawala feelings niya sa akin.
I felt happy and the joy I haven't felt before then. Until now, happy kami para sa isa't isa. Nagchachat, naguusap sa room, naghaharutan.
Two months na ang nakalipas after ng pag-amin ko sa kanya. That was the best months of my life.
Yung 2 months na yon, papatagalin ko hanggang 2 years hanggang 5 years hanggang sa walang hanggan.
Hanggang sa walang hanggan, akin ka, sayo ako. <3
