30 dni do końca

Dzień 1

Zapewne każda książka powinna zacząć się od słów "dawno, dawno temu...". Ale moja historia ma zupełnie inny początek.

Mam na imię Raven. Mam 16 lat. Mam ciemnobrązowe włosy, zielone oczy i jestem średniego wzrostu (170cm). Ludzie, którzy mnie widzą myślą pewnie.

Normalna dziewczyna. Niemożliwe żeby miała w życiu źle.

Lecz tak nie jest. W wieku 4 lat straciłam mamę i brata. Zginęli w wypadku samochodowym. Potrącił ich mój codziennie pijany ojciec, który następnie wylądował w więzieniu. Byłam do nich bardzo przywiązana.

Od momentu ich śmierci mój wujek, u którego mieszkam sprawuje nade mną opiekę. Chociaż nie wiem, czy mogę tak to nazwać. Często mnie gwałci i bije. Zwłaszcza wtedy, gdy się upije, lub gdy dostanę złą ocenę w szkole.

Ale wróćmy do teraźniejszości. 

Wstałam o 6:30, czyli jak zawsze. Leniwie zwlokłam się z łóżka i podeszłam do szafy. Ubrałam to co zwykle, czyli czarna bluza, czarne jeansy, czarna bielizna i buty. Nałożyłam lekki makijaż i zeszłam na dół. Przed wyjściem oczywiście spakowałam mój zestaw żyletek do kieszeni.

Na dole czekał już Wujek ze śniadaniem.

W: sześć Rei. Sropiłem si pyszne śnjadanko

Jak zwykle był napruty.

R: wielkie dzięki wujku, ale nie jestem głodna

Szybko wybiegłam z kuchni i zamknęłam się w łazience.

Umyłam zęby, rozczesałam włosy i pędem wybiegłam z domu oczywiście zapominając o torbie.

Weszłam więc na drabinę przy moim oknie i wślizgnęłam się do pokoju. Szybko chwyciłam torbę i pobiegłam do szkoły.

*****
W szkole nie było lepiej. Jak zwykle ta kretynka Suzie z pięcioma kilogramami tapety na mordzie przyczepiła się do mnie.

Suzie ma farbowane czarno-srebrne włosy, brązowe oczy, i dość wąskie usta. Ma 170cm, ale przez to, że nosi ośmio centymetrowe szpilki ma 178cm. Ma także sztuczny biust i zawsze nosi dekolt wielkości wazonu. Dotego każdego dnia ma nowe tipsy wielkości kuźwa szpadla!

S: no hej suczko

R: wal się Su

S: ojejku! Czyżbyś miała dzisiaj ciężki poranek? W sumie nie dziwie ci sie. Z takimi ubraniami widać ze starzy cię nie kochają. A no tak! Przecież ty nie masz rodziców!

I zadowolona sobie poszła. Ja stalam tylko ze łzami w oczach i patrzyłam na odchodzaca dive.

Dzień jak co dzień.

*****
Kiedy wrocilam do domu wzięłam mój notatnik i obrobiłam go trochę. Przypominał teraz notatnik z Death Note.

Otworzylam go i w środku napisałam.

Do wszystkich, którzy mnie do tego nakłonili

Przewróciłam stronę i napisałam:

Dzień 1

Męczę się już jakiś czas, ale dopiero teraz mam odwagę na pisanie. Od śmierci moich rodziców i brata mieszkam u wujka. Jest on jedną z osób, do których piszę. Za każdą złą ocenę, za wszystko co zrobiłam źle, albo dostaje po mordzie, albo mnie gwałci. Czy ja naprawdę tak źle zachowywałam się w przeszłości? Czy naprawdę ja muszę zginąć żeby Ci wszyscy ludzie zrozumieli, że dzięki nim chce umrzeć?  Jeżeli tak ma być to moimi ostatnimi słowami będzie: "Jeżeli jeszcze kiedyś się spotkamy to ja będę pomiatać wami, a nie wy mną".