Unspokenly Inlove

Chapter one.

Charlotte POV

Damn.Ang sakit ng puson ko ng magising ako nung marinig Kong nag-alarm yung phone ko.its already 9 in the morning. Grabeeee ang sakit ng puson ko siguro meron ako.So I go to my bathroom to check at tama nga ang hinala ko.geezee.I need to clean my self na may practice pa kami ng volleyball.by the way to introduced myself to you guys I'm Charlotte audriya a 16 years old girl I'm a volleyball player.

PagkAbaba ko wala na si mommy its already 9 in the morning kaya malamang nasa trabaho na yun. Kaming dalawa na lang ni mommy ang mag kasama sa buhay.my dad died when I was in  6 years old back then.kumuha lang ako ng bottle of water sa ref at tsaka umalis.I'm wearing my sweat shirt and not so short short.

"Hey"

That was my co-player Andrea isa syang half British kaya naman ganyan sya umasta.I just nodded my head hindi naman ako  ganto ka snob.pero Hindi kase si  Andrea yung tipo ng tao na mapagkakatiwalaan mo at kung maiisip mo g kaibiganin sya Hindi magtatagal mapapahamak ka den.Isa sya sa mga sikat na estudyante dito sa school Hindi Lang sa dahil player sya kundi habulin din sya ng away.

After a minute of preparing ourselves dumating na si coach atsaka kami nag warm up at nag laro. Pero sa kalagitnaan ng practice game namin biglang sumakit ng sobra yung puson ko.damn.

"Charlotte are you OK ?"

Tanong ni coach nang makita nya ang kalagayan ko but instead of answering him mas namilipit pa ako dahil sobrang sakit na talaga.Nasa kalagitnaan ako ng pag Inda ng sakit ng bigla Kong makita ang bag ko sa harap ko.hawak ito ni Andrea she seems so friendly with me at yun yung di ko maintindihan.Bakit sya ganun kabait sa akin even my classmates asking me kung bakit parang sa lahat ng estudyante dito sa school ako lang ang kinakausap nya.

Kinuha ko yung bag ko sa kanya .I look for my phone and there I  got it I immediately dial his phone number.it took almost 3 rings before he answer.

"Hello?"

its him.parang inaantok pa yung boses nya surely nasa bahay pa nila ito mukhang wala nanamang balak pumasok

"Hoyyy ugok tulungan mo ako!"

I scream even my co-player looked at me dahil sa lakas ng sigaw ko.siguro mukha na akong tanga dito.akala mo may nananakit sa akin dahil sa isinigaw ko.

"What happen?"

Nagpapanic nyang sabi mula sa kabilang Linya I even heard a sounds of nalaglag na bagay.mukhang nagmamadali sya.it looks like nagising ko ang natutulog nyang diwa.

"Puntahan mo na lang ako dito sa gymmmm!!!"

And then I ended t call.i look for the bottle of water na kinuha ko kanina atsaka ito inimom ng dere-deretso.after a minute mas tumindi pa talaga yung sakit i even cry.iniyuko ko na lang yung ulo ko waiting for him to come. I can't wait for him ang tagal nya na masyado. But when i decided to stand nakita ko kaagad sya na nagmamadaling tumakbo papalapit sa akin. My co-players even andrea are now looking at me like i was rescue by superman. 

"what happened? Are you alright?" 

Hindi ko sila masisisi kung ganyan sila makatitig sa kaibigan ko he looks like an angel come down here just to save me. Go envy me bitches. This is daniel patrick grosson my childhood bestfriend. We always have each other's back. Just like this. Sa sobrang close naming dalawa other people think that were in a relationship but purely friendship lang ang relasyon naming dalawa. For him. I like him since i was 10 years old. Nung una ang tingin ko sa kanya isang kuya na hindi ako pababayaan kahit na kailan but as time goes by i fall for him hindi na kuya ang tingin ko sa kanya kundi isang lalaki na alam kong espesyal na para sa akin. Yes he's three years older than me and i don't care about it.