" ပန်းလေးတစ်ပွင့် ဖြစ်ခဲ့သည်" [ Zaw × Uni ]

အပိုင္း ( ၃၁ )

(အတိတ္)

/ ဂြမ္ယိုပန္းၿခံ /

" ေဟ့! သတိထား "

ဂ်ံဳအင္က သူ႔ေဘးကေန အရွိန္ျမင့္စြာျဖတ္နင္းသြားတဲ့ စက္ဘီးကို ေရွာင္လိုက္ရင္း၊ လူသြားလမ္းေပၚ ေျခခ်မလိုလုပ္ေနတဲ့ အနက္ေရာင္ေစာင္လံုးလံုးေလးနဲ႔ တူတဲ့ ေကာင္ေလးကို ဖမ္းဆြဲလိုက္တယ္၊ ရင္ခြင္ထဲပစ္၀င္လာတဲ့အရာေလးကို ေကာင္းမြန္စြာ ကာကြယ္ေထြးေပြ႕နိုင္လိုက္တယ္ဆိုေပမဲ့ အားထုတ္တာမ်ားသြားတာမို႔ ရလာဒ္ကေတာ့ ကိုယ့္အရွိန္ကိုမထိန္းနိုင္ေတာ့ပဲ ေနာက္ျပန္လဲက်သြားရတာပဲ..၊

" အယ္.. ရရဲ႕လား "

အြတ္ခနဲ အသံထြက္သြားတာမို႔ ရင္ခြင္ထဲေရာက္ေနတဲ့ မ်က္လံုး၀ိုင္း၀ိုင္း ေကာင္ေလးက စိုးရိမ္တႀကီးေမးခြန္းဆိုလာတယ္၊ ရတယ္.. သိပ္ကိုရတာေပါ့၊ ဒီထက္ျပင္းထန္နာက်င္တဲ့ ေလ့က်င့္ေရးေတြေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေက်ာ္ျဖတ္နိုင္ခဲ့တာ ဒီေလာက္ကေတာ့ ခံနိုင္ရည္ရွိတာေပါ့၊ ဒါေပမဲ့ ဒီလိုအခ်ိန္မွာ အမွန္တိုင္းေျပာစရာလား။

နာက်င္ေနသေယာင္ မ်က္နွာမ်ိဳးကိုလုပ္ယူဖန္တီးလိုက္ရင္း ရင္ခြင္ထဲေရာက္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးရဲ႕ ခါးကို ခပ္တင္းတင္း ဆြဲညစ္လိုက္တယ္၊ ေနရခက္သလို အင္းအင္းအဲအဲျဖစ္သြားတဲ့ မ်က္လံုး၀ိုင္း၀ိုင္းေလးက သူ႔ဆီက ရုန္းထြက္ဟန္လုပ္ေနေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ေသးေသးေလးကို ပိုဆြဲညႇစ္ရင္း ဒရမ္မာခ်ိဳးပစ္လိုက္တယ္၊

" နာလိုက္တာ၊ ေသေတာ့မယ္လို႔ေတာင္ ထင္ရတယ္ "

အဲ့ဒီ့အခ်ိန္က်မွ စိုးထိတ္သလိုအေငြ႕အသက္ေတြ ျဖတ္ေျပးသြားတဲ့ မ်က္နွာေလးနဲ႔ ဂ်ံဳအင့္ရင္ခြင္ထဲမွာ မလႈပ္္မယွက္ၿငိမ္က်သြားေလတယ္၊ ေႏြးေထြးေနတဲ့ ကိုယ္လံုးေလးက ပထမဆံုးေတြ႕ဆံုမႈမွာပဲ လက္မလႊတ္ခ်င္ရေအာင္ ဘယ္လိုဆြဲေဆာင္မႈမ်ိဳးနဲ႔ သူ႔ကို ၿငိဳ႕ယူေနခဲ့သလားေတာ့မသိ၊ အခ်ိန္အၾကာႀကီး လက္ကုိမလႊတ္ေပးမိပါ၊

" ဟို.. ကြၽန္ေတာ့္ကို အရင္လႊတ္ေပးပါလား "

" တာ၀န္ယူ "

" ဗ်ာ! "

ေျပေလ်ာ့သြားတဲ့ သူ႔လက္ေတြနဲ႔အတူ သုတ္ခနဲ ရုန္းထြက္ ထထိုင္လိုက္တဲ့ အနက္ေရာင္သိုးေမႊးလံုးေလး၊ ၿပံဳးတံု႔တံု႔ေလးျဖစ္သြားတဲ့ ဂ်ံဳအင္က ေခါင္းအစ၊ေျခအဆံုး တစ္ကိုယ္လံုးကို အနက္ေရာင္ဆင္ယင္ထားတဲ့ ေကာင္ေလးရဲ႕ အနားထိေရာက္ေအာင္ ျမက္ခင္းျပင္ေပၚက သူ႔ခႏၶာကိုယ္ကို တအိအိေ႐ြ႕သြားတယ္၊