ေက်ာခိုင္းထြက္သြားေသာ ေကာင္ေလးအား သူဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္ ၾကည့္ေနမိသည္မသိ။ ျမင္ကြင္းထဲက ထြက္သြားသည့္တိုင္ ထိုလူသားေလးေပ်ာက္ကြယ္သြားသည့္ တိုင္ သူမ်က္စိမလႊဲႏိုင္ပါ။ သူသိသည္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ အျပစ္မတင္ႏိုင္ပါ သူ႔ေၾကာင့္သာမဟုတ္ခဲ့ရင္ .............သို႔ေသာ္ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ရင္ထဲ မြန္းၾကပ္ေနသည္ .... သူ ထိုခံစားခ်က္ကို မၾကိဳက္။တကယ္လို႔မ်ားသာ အထင္အျမင္မလြဲ ခဲ႔ရင္............. သူႏွင့္ေဝးရာကိုေလွ်ာက္သြားေသာ ေကာင္ေလး ကိုတျခားသူမ်ား အရင္..........................။
ငိုင္ေနေသာေကာင္ေလးႏွင့္ ထြက္သြားေသာ ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ကို ၾကည့္ရင္ ေရျပင္ၾကီးကေတာ့ဆန္းၾကယ္ေသာ ဘဝအခ်ိဳးအေကြ႔မ်ားကို သာ အျပစ္တင္ေနမိေတာ့သည္။
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"က်န္းခ်န္မင္း ဘာလုပ္ေနတာလဲကြာ၊ အျမန္လာပါ "
"ဟ့ေကာင္ လာေနျပီ မေစာင့္ႏိုင္ရင္သြား ဘာလို႔လာေစာင့္ေနေသးလဲ"
က်န္းခ်န္၏ ေထ့လံုးေငါ့လံုးေတြကို ေဝ့ဝူရွန္း တစ္ေယာက္ မသိက်ိဳးကၽြန္ျပဳကာ အမအားလီကိုသာ စကားေျပာေနလိုက္သည္။
"စိတ္ေလတယ္ တကယ္ အိတ္ပုတ္အစုတ္ပလုတ္ က်န္းခ်န္ကို ေခၚသြားျပီေနာ္ အမအားလီ"
"ဒီေန႔ မင္းတို႔ အၾကိဳက္ ဝက္ေျခေထာက္နဲ ႔ ၾကာစြယ္ ဟင္းခ်ိဳ ခ်က္ထားလိုက္မယ္ အျပန္က်ရင္ အားရွန္႔ ဝင္စားအံုးေနာ္"
အိမ္ထဲမွ အထြက္ အန္တီယြီ က သူတို႔အားလွမ္းသတိေပးသံကို တုိတိုတုတ္တုတ္ပဲျပန္ေျဖလိုက္သည္။
"ဟုတ္အန္တီ က်န္းခ်န္ရာ ျမန္ျမန္လုပ္ပါကြ"
"ျပီးပါျပီဆို မွ ေဝ့ ဝူရွန္းရာ မင္းဘာလို႔ ဒီေလာက္အေစာၾကီးသြားခ်င္ေနရတာလဲကြ"
"ဘုရားေရ မင္းဒီေန႔ ငါတို႔အတန္းကို ဝင္စစ္မွာေလကြာ မေန႔ကမင္းနဲ ႔ငါ သန္႔ရွင္းေရးကို မင္းေၾကာင့္ မလုပ္ခဲ့ ရဘူးေလကြာ မင္းကလည္း" မ်က္လံုး ကို အဆမတန္ တမင္လုပ္ျပဴးကာ အျပစ္သားလို မ်က္ႏွာေပး လုပ္ကာ ေျပာေနေသာ ေၾကာင့္ က်န္းခ်န္တစ္ေယာက္ အေလ့အက်င့္မျပတ္ စကားနာထိုးလိုက္သည္။
YOU ARE READING
Please! Let Me Be Your Second?
Fanfictionကၽြန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ပထမဆံုးလူမျဖစ္လည္း ျပသနာ မရွိဘူး ေနာက္ဆံုးလူမျဖစ္လညး္ရတယ္ ဒုတိယလူအျဖစ္ေတာ့ ေဘးနားမွာေနခြင့္ေပးပါ။ ကျွန်တော် ခင်းဗျားရဲ့ ပထမဆုံးလူ မဖြစ်လည်းပြဿနာ မရှိဘူး နောက်ဆုံးလူမဖြစ်လည်းရတယ် ဒုတိယလူ အဖြစ်တော့ ဘေးနားနေခွင့်ပေးပါ။
