Herşey 1 kasımda başladı. Hava yağmurlu ve karanlıktı okuldan eve dönüyorudum. Eve geldiğimde kapı açıktı ve kapının ağzında bir mektup vardı, açıkçası çok korktum mektubu alıp okumaya tereddüt ettim. Ama en sonunda eğildim, mektubu aldım ve okumaya başladım.
"Sevgili Kızım"
Çok üzgünüm seni böyle bırakmak istemezdim, sana sonkez sarılmak seni çok sevdiğimi birkez daha söylemek isterdim, ama gitmek zorundayım. Masanın üzerindeki saat sana beden son hatıra. Evet o saati hayatında hiç görmedin, o saat o kadar önemli bir kişi için yapıldıkı dokunmaya kıyamıyorum. Lütfen zamanı gelince o saatin her özelliğini araştır, sonra emin ol anlayacaksın önemini.
Seni çok seven baban Fred..
Mektubu okuduktan sonra hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım, belliki bu mektup beni derinden sarsmıştı. Aradan yıllar geçti ve ben birgün olsun o saate hiç dokunmadım, hayal kurdum, merak ettim ama dokunmadım o zaman küçüktüm korkmuştum. Ama artık zamanı gelmişti, o saatin geçmişini öğrenmek, sırları tek tek ortaya çıkarmanın vakti tamda şimdiydi...
