λίγα λεπτά πριν την επιβίβαση...

αγωνία

Μα πώς μπορεί κάποιος να μην απορεί; ;  που να είναι άραγε; Αναρωτιόταν ξανά και ξανά η μητέρα της Στιούαρτ κολινγκς.
-Μήπως έχετε νέα για την κόρη μου;
-Συγγνώμη κυρία μου .. έχουμε να μάθουμε κάτι καινούργιο εδώ και βδομάδες..Σας διαβεβαιώ πάντως ότι οι αρχές θα κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους για την υπόθεση σας.
-ποιό είναι το τελευταίο πράγμα που μάθατε;
-Μόνο ότι εξαφανίστηκε λίγα λεπτά πρίν φύγει το τρένο. .
-μάλιστα...
Όλη η Πόλη ήταν αναστατωμένη με την εξαφάνιση.. ήταν απαγωγή άραγε;Και αν ναι ποιός θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο; Η Κάθριν η μητέρα της Στιούαρτ καθόταν στην κόκκινη πολυθρόνα της δίπλα στο αναμμένο τζάκι.. Ήταν χειμώνας. Απόγευμα προς βράδυ.  Έξω έβρεχε καταρακτωδώς . Η Κάθριν είχε χαζέψει στη θέα της φωτιάς αναπολόντας τις στιγμές που είχε περάσει με την κόρη της , καλές ή κακές. Πριν πέντε χρόνια έχασε τον Άντρα της από ατύχημα με το αμάξι. Δεν άντεχε στην σκέψη να χάσει και την μονάκριβη κορούλα της..έπρεπε κάτι να κάνει. Τότε ήταν που το πήρε απόφαση.. Θα προσλάβανε κάποιον να  λύσει την υπόθεση, κάποιον ειδικό . Κάποιον που να μην είχε σχέση με την αστυνομία και τη Δημοσιότητα . Κάποιον λίγο πιο ιδιωτικό.. Ήξερε τι έπρεπε να κάνει. Ξαφνικά τινάχτηκε από την πολυθρόνα και πήγε στο κοντινότερο βιβλιοπωλείο που βρήκε . Αγόρασε πολλές εφημερίδες και γύρισε σπίτι γεμάτη αγωνία. Άρχισε να τις ξεφυλλίζει νευρικά . Δεν μπορεί κάποιος θα υπάρχει. Και τότε ήταν η μεγάλη στιγμή. Αυτό είναι! Αυτός είναι ο άνθρωπος που χρειάζομαι . Σηκώθηκε απότομα και έτρεξε προς το τηλέφωνο. Άρχισε να πατάει τους αριθμούς του τηλεφώνου με μανία.
-παρακαλώ?
-Γειά σας! Είμαι η Κάθριν Λόρεν τηλεφωνώ από Νέα Υόρκη. Εμ ..μήπως μπορώ να μιλήσω στον κ. Μπόλτ?
-Είναι λίγο απασχολημένος αυτή τη στιγμή.. θα τον ενημερώσω για το τηλεφώνημα σας όταν θα είναι ελεύθερος. Μόνο αν θέλετε Πείτε μου τον αριθμό σας να του πω να σας πάρει.
-Σας ευχαριστώ πολύ! 210******1Μόνο αν μπορείτε πείτε του να μου τηλεφωνήσει το συντομότερο δυνατόν..
-Θα κάνω ότι μπορώ.. καλό σας βράδυ.
-γειά σας και πάλι ευχαριστώ ..
Έκλεισε το τηλέφωνο και πήρε μιά βαθιά ανάσα. Ένα βάρος έφυγε από πάνω της. Τώρα το μόνο που έμενε ήταν να περιμένει αυτό το περιβόητο τηλεφώνημα του κ. Μπόλτ. Κάθησε πίσω στην πολυθρώνα της. Και περίμενε.. περίμενε...περίμενε..Με το βλέμμα καρφωμένο στο τηλέφωνο. ώσπου κουράστηκε και έπεσε για ύπνο ...Την άλλη μέρα πάλι το ίδιο. Μια εβδομάδα πέρασε και η Κάθριν είχε αρχίσει να χάνει τις ελπίδες της. Τα μάτια της βούρκωσαν και δάκρυα άρχισαν να κυλάνε στα μάγουλα της. Η καρδιά της ήταν μαυρισμένη από τη θλίψη. Σηκώθηκε βαριά για άλλη μια φορά από την πολυθρόνα της και άρχισε να περπατάει ορός το υπνοδωμάτιο .Ηταν μεσάνυκτα. Όταν ξαφνικά άρχισε να χτυπάει το τηλέφωνο.. Μα ποιος να είναι τέτοια ώρα? Το σήκωσε γεμάτη περιέργεια.
-Παρακαλώ?
-Η κυρία Λόρεν?
-Η ίδια
-Γειά σας. Με συγχωρείτε για την ακατάλληλη ώρα που τηλεφωνώ . Είμαι ο κ. Μπόλτ ιδιωτικός ντετέκτιβ. Εμαθα ότι με ζητήσατε πρίν μία εβδομάδα ..
Η Κάθριν είχε παγώσει . Μιά φλώγα ελπίδας φάνηκε στο πρόσωπο της.
- Κ. Λόρεν με ακούτε?
-Ναι σας ακούω!  Συγχωρέστε με παρακαλώ για την Αμέλια μου.. Ναι σας κάλεσα πρίν μία εβδομάδα περίπου για την υπόθεση της κόρης μου. Μήπως μπορείτε να κάνετε κάτι;
-Κυρία μου αυτή είναι η δουλειά μου θα κάνω ότι μπορώ.. Παρακαλώ θέλετε να συναντηθούμε να συζητήσουμε τις λεπτομέρειες και να κανονίσουμε την τιμή;
-Ναι βέβαια ποτέ μπορειτε?
- Θέλετε αύριο στις επτά και μισί στην time Square?
-Έγινε!