Introduction

112 2 1
                                    

“Tententenen. Tententenen….tententenenen tententenen” *Music for the wedding plays.

This is it! My dream come true. To walk in the isle, holding the bouquet of white flowers, slowly walking towards my fiancé.

Andun siya. Nakangiti. Ngumiti din ako.

Pero ba’t di ko makita ng maayos and buong mukha niya. Ang mga mata at ilong niya, di ko madescribe.

I rubbed my eyes. Am I getting blind?

“Jessicaaaa!! Huy!”

“Hmmm. Saglit lang. Di ko makita ng maayos ang mukha niya.” Tumatakbo na ko para mahawakan ko na yung mukha niya. Kaso parang palayo naman siya ng palayo.

“Huuuy! Gising gising din! May pasok ka paaa!”

Nagising ako nang ihahampas na sana ni Toniette yung unan sakin. “Nanaginip ka na naman. Yun na naman bang lalaki na yun?”

“Net naman eeeh. Malapit ko nang makita yung mukha niya. Mahawakan ko na sana.” Sabay hampas sa kanya.

“Sabi ko na nga ba. Ayan ka na naman sa panaginip mo. Umaasa ka na naman sa true love-true love nay an. Hay nako girl. Wag ka na umasa, masasaktan ka lang.”

Napakamot na lang ako sa ulo. Halos gabi-gabi ko na lang siyang napapaginipan pero hanggang ngayon di ko pa rin mawari ang kanyang mukha.

“Did you know that while there’s still life, there’s hope.”

“Ayan ka na naman sa mga kataga mo. Hay nako. Maligo ka na lang. Late ka na oh.”

Oh nooo. Ayaw ko pa namang ma late. Ikaw ba naman mag-aral sa UP, di mo malaman kung ano ang trip ng prof mo. Mamaya pakantahin o pasayawin ako. Ayaw ko naman nun kahit talented talaga ako by heart. :)))

Dali dali na akong naligo at humaruruot na papuntang room ko.

----------------------------------

Hello! Ako nga pala si Jessica. Galing pa ako ng Mindanao pero andito ako ngayon sa UPLB nag-aaral. Sabi nga nila, matalino ako but I believe that just by studying hard you will achieve your dreams.

Ay, si Toniet pala roommate ko. Kasama ko na ‘to simula nung freshie pa lang ako. Sobrang kulit nito at sobrang bait din. Kaya nga sabay kami lage maghanap ng apartment at dorm kasi ang clingy naming. 

Applied Math pala course ko. Di ko na sasabihin anong batch kasi mamaya, pagtawanan niyo ako.

Eto young downside sa course ko. Sabi nila, oo sila na naman, matalino ako sa Math kaya mababa English ko. Oo nga. Totoo yun pero marunong naman akong magsalita ng English no.

Wag niyo kong maliitin.

I can speak straight English and if you want, I can speak it with British accent. *with British ac.

Oh diba. Ang bigat! Siguro ayaw ko lang dun sa nagtuturo ng English subject ko kaya mababa ako. Haha (nagdahilan pa)

Nga pala. Simula kinder pa lang ako, sobrang competitive ko na.

I just want to prove myself that what other people can do, I can. I always study hard and I always end my school year with flying colors. People say I’m the nerd type but I don’t think so. I even go socialize with my classmates and schoolmates but there’s one thing that I haven’t experienced yet. True love. I never have the thought of it nor desire THAT thing but when I started studying here in UP, I kinda want to know who that feels. Or just even know what TRUE LOVE means. Am I ever gonna find it? Where? With Whom?

 ----------------------------------

Hi readers! First story ko po ito. Yaaaaay!

Hope to hear what you think about this story at kung ano ang mga gusto niyong mangyari. :D

Follow and like kung gusto niyo ng updates. :) weeeeeee!!!

God bless po.

My First LoveTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon