ELMDOR PRENSESİ

ELMDOR SAVAŞI

Kral, denizin kıyısındaki bembeyaz kaleye bakıyordu. Kalenin her biri altı metre uzunluğunda, dört adet kulesi vardı. Tüm araziyi boydan boya kaplayan, üç adam boyunda surları, üstünde bulunduğu yemyeşil ovaya sereserpe uzanmıştı. Kral, neredeyse kalenin denizden çıkarılıp şekil verilmiş, kocaman bir inci olduğunu düşünecekti. Neredeyse...

Bembeyaz kalenin surlarının önünde, kaleyle kocaman bir tezat oluşturan, simsiyah çelikten, devasa kapılar vardı. Kalenin tüm güzelliğini içine çekiyor ve etrafa kasvetli bir hava veriyordu.

Kral bu kaleyi çok iyi tanıyordu. Yüzyıllar önce kendi ataları tarafından, tam elli yılda, canla başla inşa edildiğini çok iyi biliyordu.

Ama kapıları tanımıyordu. Bu kapılar, bu simsiyah kapılar, onun ataları tarafından yapılmamıştı. Bu toprakları istila edenler tarafından yapılmıştı. Elmler tarafından.

Kral babasının anlattığı hikayeleri tekrar hatırladı. Elmlerin nasıl birdenbire denizden çıktığını, bir savaş başlattığını, kadın, çocuk demeden nasıl herkesi öldürüp, bu kaleyi, Elmdor kalesini aldığını düşündü. Atalarının nasıl Elmler tarafından kendi topraklarından ve vatanlarından sürüldüğünü düşündü.

Yüzyıllar sonra, o, atalarının intikamını almak için geri gelmişti. Beş yıl önce ordusunu toplamış ve Elmlere savaş açmıştı. Beş yıl boyunca hem insanlar, hem de Elmler ölesiye çarpışmışlardı. Beş yıl boyunca her iki tarafta açlık ve sefalet çekmişti. Ve sonunda, insan ordusu, Kara Deniz'den gelen canavarları kılıçtan geçirmiş ve liderleri olan büyücünün kafasını kendi krallarının ayaklarının önüne sermişti.

Kral, savaş bittikten ve zafer elde ettikten sonra tüm Elmler'in yok edilmesini emretmişti. Savaş biteli yaklaşık altı ay olmuştu. Bu süre zarfı içinde, istisnasız, tüm Elmler katledilmişti. Bebek, çocuk, yaşlı, kadın demeden. Yüzyıllar önce, Elmler'in atalarına yaptığını, şimdi kral Elmler' e yapmıştı.

Kral tamamen zafer sarhoşuydu, arkasındaki orduyu, yanında onu tebrik eden veziri, hiçbir şeyi duymuyordu. Gördüğü tek şey ise, önünde atlılar tarafından açılmaya başlayan kapkara kapılardı. Elmdor, artık insanlarındı.

Kral, kendi çocuğunun ve onun çocuklarının bu kalede hüküm süreceğini düşündükçe kendiyle tekrar gurur duyuyordu.

Gerçekten de onun soyu bu kalede hüküm sürecekti. Ama hepsi onun kadar mutlu bir hükümdarlık yaşayamayacaktı...