(အနီရောင်ကြိုးလေးတစ်မျှင်)(အနီေရာင္ႀကိဳးေလးတစ္မွ်င္)

^^^^^^^^^^^^^အပိုင်း(၇)^^^^^^^^^^^^
Unicode....
ည၁၂နာရီ.....
Yibo ဒီနေ့ညလုံးဝမအိပ်....ဇွဲကြီးကြီးနဲ့
စောင့်နေလေသည်.....

ထိုအချိန်..အစောင့်ဦးလေးကြီးကအကွယ်တစ်နေရာတွင်ဖုန်းပြောနေသည်

"သူဌေး...သူကြည့်ရတာဒီညတော့လုံးဝပြန်မဲ့ပုံမပေါ်ဘူး....လူငယ်ပေမဲ့ဇွဲကောင်း
တယ်....သူဌေးကိုမှမတွေ့ရရင်နောက်နေ့
တွေလဲလာနေအုန်းမှာ.....သနားပါတယ်...
ဖြစ်နိုင်ရင်....ထွက်တွေ့လိုက်ပါဗျာ...
ဦး​လေးကြားကပဲမေတ္တာရပ်ခံပါတယ်ကွယ်"

Yibo...စောင့်နေတုန်းမှာပဲအဆောက်ဦးထဲ
ကကားအနက်ရောင်လေးထွက်လာသည်...ခဏနေတော့ကားပေါ်ကစတိုင်ကျကျဆင်းလာတဲ့သူ.....

Yibo..ကင်းတဲကနေအပြေးလေးထွက်လာလိုက်သည်သူရှေ့ရောက်တော့ဘာပြောရမလဲမသိတော့....

"မင်းတော်တော်ခေါင်းမာတာပဲ....ငါနဲ့ဝေး
ဝေးနေပါပြောထားရက်သားနဲ့...ဘာကိစ္စ
ပက်သက်ချင်နေရတာလဲ?"

"ကျွန်တော်....အလုပ်လိုချင်လို့"

(F**k...ငါပြောချင်တာဒါမဟုတ်ဘူးလေ)

" အပြင်အလုပ်တွေဒီလောက်ပေါတာ..ဘာလို့ငါ့ဆီမှလဲ?...မင်းကျောင်းသာမဟုတ်ဘူးလား..ကျောင်းသားကစာပဲလုပ်ရမှာပေါ့"

"ကျွန်တော်.... ခင်များကိုသဘောကျတယ်...ခင်ဗျားနားမှာပဲနေချင်တာ...ဒါကြောင့်ခင်ဗျားဆီမှာအလုပ်လိုချင်တယ်"

Xaio Zhan...အံသြတဲ့မျက်လုံးများနဲ့Yibo
အားကြည့်နေသည်..အစောင့်ဦးလေးကြီး
ကတော့အလိုက်တသိရှောင်ပေးလေသည်

"ဟုတ်လားငါကတော့မင်းကိုလုံးဝသဘော
မကျဘူးမင်းရှိနေတာငါ့အတွက်နှောက်အယှက်ဘဲ....ဒါပေမဲ့မင်းအလုပ်လိုချင်တော့ပေးနိုင်ပါတယ်...မင်းအရည်ချင်းနဲ့
ဆိုငါ့ကုမ္မဏီမှာသန့်ရှင်းရေးတော့လုပ်လို့
ရမယ်"

(ဒီလောက်ဆိုသူနောက်ဆုတ်လောက်ပြီ)

Xaio Zhan...အထင်နဲ့အမြင်လွဲသွားလေသည်

"ခုလိုအလုပ်ပေးတာကျေးဇူးအများကြီးတင်ပါတယ်..ဒါဆိုနက်ဖြန်ကစပြီးအလုပ်စ
ဆင်းလို့ရပြီပေါ့နော်"

"အွန်...သြော်...အေး"

Yiboတစ်ယောက်အပျော်လွန်ကာကခုန်ပြီး
ထွက်သွားလေသည်...ကြောင်အမ်းအမ်းနဲ့
ကျန်ခဲ့သူမှာXaio Zhanသာဖြစ်လေသည်