Yorgun hissediyorum bugün anne. Okula gitmesem de odamda çizimlerime devam etsem.
-Dalmayı bırak Nossi, okul otobüsü gelecek. Yine gecikeceksin.
(Âh, bu cümleyi kurabilmeyi ne çok isterdim şu kahvaltı sofrasında) Tamam anneciğim. Yine aynı suratlar. Niçin uyuşamam ki insanlarla? Kalk ve okula git. Sıkıldım bu devamlılıklardan. Ne zordur bıkmak... Günaydın Sia. Hâlâ gelmedi okul otobüsü. Yine nerede bekliyorlar kim bilir. Annem alelacele çıkarttırıyor. Âh, lanet otobüs yaklaşıyor.
