AY GECE'NİNDİR - 1

AY'LI GECELER ❤️💫❤️

Benim adım Ay. Babamın işinden dolayı, her iki yılda olduğu gibi yeni bir şehre taşınmıştık. Temiz olup olmadığından emin olmadığım, yeni ve (sözde) temiz bir sayfa açacaktım. Yeni şehir, yeni ev, yeni okul, yeni arkadaşlar...

***
Sabah ince bir sesle uyandırıldım.
- "Hadi tatlım uyan, yeni okuluna başlayacağın için heyecanlı değil misin?" Cevabım kısa ve can sıkıcıydı.
-"Hayır."
-"Aa hadi ama tatlım, yeni okul ve yeni arkadaşlar, bence çok heyecanlı."
-"Evet anne ne demezsin." Annemin zoruyla uyandım. Yeni alınan formamı istemeye istemeye giydim, hazırdım. Annem sürücü koltuğuna oturdu, ben de yanına oturdum.. Yaklaşık on beş dakika sonra okula vardık. Normal okuldu işte..

***

Sınıfıma geçtim. Hiçbir okulda arkadaşlıklarım iyi geçmemişti. Bunda da geçeceğini pek sanmıyordum. Çünkü ben hep sonradan gelen oldum, hep dışlandım. Pencere kenarı en arka sıraya oturdum. Yanımda kimse yoktu çünkü kimse tek ve arkada oturmak istemezdi, ama ben isterdim.. Pencereden dışarıyı izlemeye başladım, bahçeyi, ağaçları, güneşi, bulutları, kuşları ve her şeyi. Dışarıdaki her şeyi inceledim. Sıranın hareketi ile sıçradım.

***
Yanıma ilk defa biri oturuyordu. Daha ilginci, bu bir erkekti. Geldi ve oturdu. Ne baktı ne de bir şey söyledi. Sadece oturup defterini karalamaya başladı. Sadece karalıyordu. O konuşmayınca ben de bir şey demedim ve pencereden dışarıya bakmaya devam ettim. Garipti, o kadar boş yer varken benim yanıma oturmuştu. Belki o da arka sıraları seviyordu.. Pencereden dışarıya bakarken birden yağmur bastırdı. Yağmurları oldum olası severim. 17 yaşındayım ve daha önce hiç yağmur yağdı diye söylediğimi hatırlamam..

***

Sınıfa hoca girdi. Yan sıradakilerin konuşmasından edebiyat hocası olduğunu anladım. Edebiyat dersini hep sevmiştim. Çok tatlı bir kadındı. Yeni gelen 3-4 kişi olduğundan önce kendini tanıttı. Sonra yoklamayı aldı. Herkesin adı okunmuştu fakat yanımda oturan yakışıklı ama duvar gibi olan çocuğun adı okunmamıştı. Bir şey farketmiştim, herkesin ismi doğa ismiydi, Rüzgar, Güneş, Yıldız, Evren, Poyraz falan.. Hoca listede adı olmayan var mı deyince kimse el kaldırmadı, yanımda oturan ve kim olduğunu bilmediğim çocuk da dahil.

***
Edebiyat hocamız Yeşim hoca garip bir soru sordu:
-" Şahit olduğunuz en büyük aşk kimin aşkıdır?"
Adının Güneş olduğunu düşündüğüm bir kız yanımda oturan çocuğa hayranlıkla bakarken soruya cevap verdi.
-"Gece ve Güneş'in aşkıdır hocam, imkansızdır ama büyüktür." Sonra birden istemsizce ağzımdan o cümleler çıktı "Gece Ay'ındır" birden hocaya utanarak "kusura bakmayın" dedim.İzin almadan konuşmuştum. Hoca bana gülümsedi. Ve sonra kıza dönüp "aferin" dedi. Sonra adını yine yoklama alınırken öğrendiğim Gündüz diye bir oğlan kalktı. Bana büyülenmiş gibi bakıyordu. O da soruya cevap verdi " Bence Gündüz ile Ay'ın aşkıdır. Bazı sabahları göğe baktığımızda Ay'ı görebiliriz. Bu yüzden bu büyük aşk zordur ama imkansız değildir." hoca beğenmişti, çünkü alkışladı. Sonra beklemediğim hiç birşey oldu, yanımda adını bilmediğim çocuk söz istedi ve ayağı kalktı. İlk defa ses tonunu duyacaktım ve nedensizce heyecanlandım. Hoca"Evet Gece" dedi. Ve ben büyük bir şok yaşadım o yakışıklı ama duvar gibi hiç konuşmayan çocuğun adı Gece'ydi. Ve ben 'Gece Ay' ındır. ' demiştim. Yanaklarım kızarmıştı..

***
Konuşmaya başladı ;
-" Ben arkadaşlarımın yaptıkları yanlışları düzelteceğim. Öncelikle Gece Ay' ın değil, Ay Gece'nindir." dedi ve bana döndü, göz göze gelmiştik. Kocaman ela gözleri bana bakıyordu ve ben gözlerinde kaybolmuştum. Gözlerimi birden kaçırdım ve o da hocaya dönüp konuşmaya devam etti..
-" Gündüz arkadaşımız da kocaman bir yanlış yaptı. 'Ay Gündüz'ündür' dedi. Fakat Ay yine Gece'nindi. Ve olay şudur ki Ay ile Gündüz sadece sabahları görebiliyorlar birbirlerini. Oysa Ay ve Gece her daim yan yana, Ay gecenin içinde, gece ayın kalbinde. Kısacası ; Gece Ay'a, ay güneşe, güneş gündüze muhtaç..." sınıftan büyük bir alkış kopmuştu, ben, Güneş ve Gündüz dışında herkes alkışlıyordu. Ve bu sefer hoca da ayakta alkışlamaya başladı.. Ben Gece'ye bakıyordum fakat o karşıya bakıyordu, bomboş ve sadece karşıya. Ne gülüyordu ne de yüzünde bir mimik vardı..