"Hey!! Bekler misin? Soo yavaş ol"
Jongin kısa olana yetişmek için hızlı adımlat atıyordu Soo ise ondan kaçmak için adımlarını hızlandırmıştı.
"GİT BAŞIMDAN JONGIN!!!"
Soo avazı cıktıgı kadar bagımıştı
"Soo~~ Bak yanlış anladın" Jongin adeta yalvarıyordu Soo olduğu yerde durdu ve Jongin'e döndü "Jongin ben her şeyimi evimi okulumu her şeyimi çinde bırakıp kore'ye tasındım okulnu buldum ve seni bir kez daha olsun göre bilmek için senin okuluna başladım sana her şeyi itiraf edecekken seni sevdigi özledigimi söyleyecekken biriyle kucak kucaga bastım bana verdiğin sözleri niye tutmadın niye beni aldattın" Soo göz yaşların aldırmadan devam etti. "Se-senden nefret ediyorum Jongin!" "Senden nefret ediyorum çünkü bana senden başkasına dokunmayacağım dedin... Senden nefret ediyorum çünkü bana senden başkasına aşık olmayacagım dedin... A-ama ba-bak tutmadın sözlerini" Soo burnunu çekti. "SENDEN NEFRET EDİYORUM JONGIN!!" Avazı cıktıgı kadar bagırdı ve arkasına bile bakmadan oradan uzaklastı Soo. Jongin ise oldugu yerde öylece duruyor ve söylenenleri idrak etmeye calısıyordu...
Kyungsoo eve girer girmez kendini en sevdiği ve devasa şekilde rahat olan koltuguna (!) bıraktı eve gelene kadar tuttugu hıckırıkları ona sormadan evin içinde yankılanmaya başlamıştı...
***************
Gözlerini zorda olsa aralamıstı Soo baykuşa benzetilen gözler iyice içine çökmüş ve yanıyordu. Kafasını kaldırdı ve masanın üstündeki telefonu alıp tuş kilidini actı Jongin'den gelen bir kaç cevapsız ve mesaj dışında dikkatini çeken şey saat olmuş çoktan okulun cıkıs saatini gösteriyordu... Tabii ki de okul falan umrunda degildi Jongin okuldan cıkmasına rağmen hâlâ Soo'yu merak edip gelmemişti bile Soo göz yaşlarıyla beraber başını tekrar yastıga koydu.
*****************
Soo 3 gündür okula gitmiyor buda yetmezmiş gibi erkek arkadasından kazık yiyen ergen kızlar gibi koltugu ile bütünlesip aglıyordu. 3 gündür aynı saatte kalkıp Jongini beklemeside cabasıydı ama bu hevesindende dün vazgeçmişti. Karnından gelen seslerle ayaga kalktı aynı anda kapı calınca Soo yerinde sıcradı biraz duraksadıktan sonra ısrarla çalan kapıya küfürler savurarak açmaya gitti büyük bir ihtimalle yaşadıgı kücük apartmanın geveze kapı görevlisi gelmişti gözlerini devirerek kapıyı actı bir yandanda söyleniyordu "Ahh! Yeter Min evet depresyondan cıkmadım simdi def-JONGIN!" Soo gözlerini büyüterek kapıdaki bedene baktı bir süre sessizlikten sonra Soo konuşmaya başladı "Neden geldin?!" Evet Soo bagırıyordu sinirliydi... fazlasıyla ama siniri Jongin'in ona verdigi sözleri tutmamasına degildi 3 gündür onu merak etmeyip gelmeye tenezzül etmemesineydi. Jongin etrafa bakındı sonra iceriye girip kapıyı sertce kapattı sonrada Soo'yu kapıyla kendi arasına aldı ve seslice yutkundu "Bak Soo hiçbir şey demeden beni dinle!" Bu sefer bagıran kisi Jongin'di Soo korkuyordu Jongin'i ilk defa böyle görüyordu kafasını onaylarcasına salladı Jongin bogazını temizleyip konuşmaya başladı "Bak Soo 5 yıl önce o sokak köşesinde carpıstıgımızdan beri sana aşıgım sana verdigim sözleri asla unutmadım Soo ve senden başkasınada dokunmadım aldatmadım seni" Jongin ağlamaya başlamıştı aldırmadan devam etti "A-aldatmadım seni Soo sadece sana aşığım" Soo hicbir sey söylemeden öylece bakıyordu hatta nefes almayı bile bırakmıstı Jongin Soo'yu kapının önünden çekti ve kapıyı açtı Soo kapı acılınca kendine geldi ve kapıyı hızlıca kapattı sonrada Jongini kapı ile arasına aldı "Seni seviyorum Jongin" Soo açlıkla Jongin'in dudaklarına atladı
~Umarım beğenirsiniz yorum bırakmayı unutmayın *-*~
