KOYU

1

İstanbul trafiği. Bu şehirden sırf bu yüzden tayin istemiştim. Şimdi ise sırf hayalimdeki konsere gelmek için yolum düşmüştü buraya. 1 senedir İstanbul'a hiç gelmemiştim, belki de gelmek istememiştim. Beni buraya getirebilecek tek bir insan vardı, Şehinşah.
Tam 2 aydır bu konserin olacağı zamanı bekliyordum. O kadar heyecanlıydım ki direksiyonu tutan ellerim titriyordu. 27 yaşındaydım ve tam 13 yaşımdan beri deli bir rap aşığıydım. Sayısız konsere gitmiştim ama o benim en büyük hayalimdi. Ve bu sefer onunla tanışmaya and içmiştim. Sırf bu konsere gelebilmek için hastanede 24 saatlik yorucu bir nöbet tutmuştu ama değecekti, emindim.

Can alıcı trafiği atlatıp konser alanına geldim. Felaket bir sıra vardı ama belki de onu bir daha göremem diye düşünüp vip bilet almıştım. Güvenliğin ilerlediği yoldan geçip konser alanına girdim. Büyük bir bardı ve baya kişi alabilirdi. Güvenlik bana yerimi gösterdiğinde ona teşekkür edip yerime oturdum.
Sınırlı sayıda vip bilet vardı ve ben şans eseri almıştım.
Telefonumu elime alıp saate baktım. Saat 10 da başlayacaktı, sadece yarım saat vardı.
Kalbim sıkışıyordu ve nefes alış verişim hızlanmaya başlamıştı.
Ben içimden kendi kendime moral vermeye çalışırken arkada bana seslenen birini duydum.

"Kayra!"
Sesin sahibini arkamı dönmeden tanımıştım. Üniversitede aynı evde birlikte kaldığım arkadaşım Eceydi. Çünkü başka kimsenin sesi bu kadar cırlak olamazdı. Gülümseyerek yanına ilerledim. Koşarak yanıma geldi ve bana sarıldı.

"Kayra seni çok özledim! 1 senedir hiç görüşmedik, neden hiç gelmedin ve neden burada olduğunu haber vermedin?" Nefes almadan sorduğu sorular karşısında kahkaha attım, asla değişmemişti.

"En son giderken ailemle yaşadığım sıkıntıları biliyorsun ve hastane o kadar yoğun ki uyumak için bile vaktim olmuyor. Buraya geldiğimi de söylemedim çünkü konserden sonra dönmem gerekiyor."

Eceyle sohbete o kadar dalmıştık ki gelen ses ile beraber kalbimin atışlarını herkesin duyduğuna yemin edebilirdim.

"Şeyn Şeyn Şeyn Şeyn Şe Şe Şeyn Şe Şeyn!"

Gelmişti. O kadar harika gözüküyordu ki ondan gözlerimi alamıyordum. Birinin koluma dokunduğunu hissediyordum ama tepki veremiyordum. En son silkelenip kendime geldiğimde Ece bana meraklı gözlerle bakıyordu.

"Kızım bir tepki versene, neden öyle bakıyorsun?"
"Ya dalmışım iyiyim, hadi eğlenelim."
Kafasını salladıktan sonra konsere odaklandı, ben de ona.
Yaklaşık 10 dakikadır hiç gözümü çevirmeden ona bakıyordum. Birden bana dönen gözleriyle nefes almayı unuttum. Yüzüme biraz daha baktıktan sonra, göz kırpıp şarkıyı söylemeye devam etti.

"Kayra! O sana göz mü kırptı? Şehinşah, Ufuk Yıkılmaz olan!" Dediği şeyle gülmeden edemedim.

"Saçmalama Ece o kadar insan içinden bana mı göz kıracak, yanlış görmüşsündür sen." Geçiştirmeye çalıştım ama ben de görmüştüm.
Derin bir nefes alıp konsere odaklandım.

"Full aynasız, tam otomatik silahları var
Ulan nasıl polissiniz komik tarafı şu yanımızda kubar taşıyo
Sus anlarım, arıyo buranın polisi burası Sur aslanım!
Uyanmasın diye sokarsın götüne sigara, duraksayıp!
Duraksatır e tabi birince, burada sömeyim baliler içen uşakları
Şu üstüne tabakoza[?] yay bana canı satiba[?] ister
Uzayın derinliklerini gezeriz enine boyuna karadelikler
İçine gireriz kaygı nakarat içten dilekler delikler
Faka bas, madafaka
Madafaka kafam alamaz yanar aga
Yalan aban ulan, aba bastım amama
Kimse senin kadar atamaz, preze yapamaz!"
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Otoparka ilerlerken vücudumun ayakta duracak son anları olduğunu hissediyordum. Bugün o kadar mükemmel geçmişti ki asla unutamazdım. Kendi kendime gülümseyip arabama doğru giderken otoparktan bağırış sesleri duyduğum gibi kafamı eğip sesin geldiği yöne baktım. Bir grup elinde sopalarla yerdeki birine bakıyorlardı. Son kez ellerindeki sopayla yerdeki kişiye vurup koşarak otoparktan çıktılar.
Adamlar çıktıktan sonra koşarak adama doğru ilerledim. Yerdeki kişiye baktığımda gözlerim otomatik açılmıştı.
Ufuktu bu!Suratı kanlar içinde kalmıştı, onu bu şekilde görünce gözlerim doldu. Kendime gelip onu kolundan tutup kaldırmaya çalıştım.
Bilinci yerindeydi ama hareket etmeye hali yoktu. Zar zor onu taşıyıp arabama getirdiğimde arka kapıyı açıp onu arabaya bindirdim. Aceleyle şoför koltuğuna geçip arabayı çalıştırdım ve evime doğru sürmeye başladım.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Multimedia Kayra.