The Story of My Life

Chapter 2 - Elementary Days

Lumaki na ko ng konti at eto grade one na ko hinahatid sundo ako ng kuya ko... hindi ako nag kinder o nag day care... grade 1 lang ako mahirap lang kc kmi kaya aun diretso na hindi naman kc mahigpit dati ndi kagaya ngaun andaming requirements bago mag grade 1 kaya 6 years old palang ako grade 1 na ko fast learner ako natuto akong magsulat at magbasa kahit di ako tinuturuan ng nanay ko tapos kahit hindi ako nag kinder at day care naging 2nd honor ako... proud na proud cla sakin xempre msaya din ako... hanggang grade 6 lage akong honor 4-5-6 lage akong 1st tapos pag recognition day kumakain kmi sa labas tinitreat nila ko para daw sipagin ako mag aral ang saya lang supportive sila... hanggang sa nung grade 5 ako may masamang balita skin pag kauwi ko ng bahay tandang tanda ko pa non ansaya nung araw n un tawa ko ng tawa sa skul hanggang sa tricycle ksabay ko clasmates ko ansaya pa din tapos pag uwi ko andon nanay ko at pinsan ko tinawag ako ng nanay ko may sasabihin daw pero hindi naman nia masabi naiiyak na sya ako naman nagtataka lang iniicp ko anu ba un?? bakit?? hanggang sa sabi nya sa pinsan ko xa nalang daw magsabi ayaw din naman sabihin ng pinsan ko grabe sabi ko nalang anu ba un?? hanggang sa nagsalita yung pinsan ko “c tito patay na” ako naman cnong tito???? sabi nia “c tatay mo patay na” ako naman humagulgol sa iyak tumakbo sa likod ng bahay umiyak ako ng umiyak kinabukasan dumating kuya ko cnundo kmi dahil pupunta kmi sa burol ng tatay ko umiyak lang ako nung nalaman ko pero after non hindi na ko naiyak kahit hanggng sa libing hindi na ko naiyak hindi ko alam kung bakit pag dating don pinakilala nila ko sa lahat ako daw yung bunsong anak at nag iisang anak na babae wla akong kilala don tapos may isang ale hinila ko sa isang tindahan binigyan nia ko ng madaming pagkain sabi nia “alam mo mahal na mahal ka ng tatay mo lage ka niang kinukwento na may anak daw xang babae” ako naman wlang muwang pero masaya ako alam ko nman na mahal na maha n mahal ako ng tatay ko.. nandun din yung babae ng tatay ko pti mga anak nia d ko pinapansin tingin ko sakanya bruha bata pa ko pero galit ako sakania simula kc nang naghiwlay ang nanay at tatay ko sakania na umuwi c tatay paminsan minsan dinadalaw ako ng tatay ko sa school naalala ko non nag lalaro ako non biglang sabi ng kaklase ko “oi aun tatay mo oh” tapos nakita ko tatay ko nga may dalang pagkain.. lumuwas pa xa from manila to bulacan para makita ko tapos nagkwentuhan lang kmi sabi nia wag ko daw sasabhin sa nanay ko na nagpunta xa kaso ilang araw lang nalaman na din ng nanay ko hindi ko alam kung bakit... bago mamatay ang tatay ko matagal na kming di nagkikita nahihilo kasi ako sa byahe kaya hirap akong puntahan sya kaya sabi ng nanay ko sulatan ko daw ang tatay ko at may ksamang picture ko kc nga lumaki na din ako simula nung huli kaming nagkita ng tatay ko kaso yung sulat binalik nalang sakin kasi hindi na umabot patay na daw ung tatay ko.... grabe anlungkot lang kahit yung huling sulat ko man lang sana nabasa nia kaso hindi din e.. sana nung dati palang uso na yung bonamin (yung gmot para d mahilo sa byahe) edi sana lage kong napupuntahan tatay ko sana mas mdaming panahon ko xang nakasama... kung sana hindi ako naging mahiyain nung bata bka mas marami kaming bonding moments sa totoo lang andami kong regrets about sa tatay ko pero kahit kanino wla akong pinagsasabihan... andami kong bagay na dapat ginawa pero hanggang sa mawala xa hindi ko nagawa cguro hindi ako ganun katalino para maicp lahat ng yon kung sana may icp na ko non sana ako na nagbati sakanila ni nanay para hanggang sa mawala xa ksama sana namin xa... sana alam ng tatay ko kung gnu ko xa kamahal... kung maibabalik ko lang yung mga panahon... babawi ako sakaniya kahit mag away cla ni nanay ccguraduhin kong hindi cla maghihiwalay.. kso wla na ung tatay ko wla na kong mgagawa yung pangarap kong mabuo kmi ulit sa iisang bahay tuluyan ng nasira at wla ng pag asang matupad pero kahit ganon alam kong msaya na ang tatay ko at lage lang xa sa tabi ko dis time hindi n nia ko iiwan... :D