Битгий холд

цаг

Дүнсгэр харанхуй байшинд жаахан ч бүдэг гэрэл байгаагүй ч миний нүд харанхуйд дасан юм с тийм ч хэцүү үл харагдана

Хананд байх цагны чаг чаг хийсэн дуу амьсгалах чимээнээс өөр аниргүйд ч чихэнд чийртэй санагдан  дотроос минь орилох хоолой чихэн дээр минь дүнгэнэж  дотор бачимдам байдалд хүргэж байв

Харанхуйд удаан суусан ч яг одоо бол илүү дордсоноос биш дээрдсэн нэг ч зүйл үгүй байв

Надад ягд ч юм маш их ядарсан эсвэл үхтлээ гүймээр хоолой минь гарахаа байтал хашхирмаар ичиж үхмээр олон мэдрэмжүүд давхцаж байсан ч сандлын түшлэг налан зогсохоос өөрийг хийсэнгүй

Мин юнги намайг үнэхээр их гуниглуулах юм аа гэхдээ чи мэдэж байсан хусог аа тэр надаас өөр нэгэнд хайртайг гэхдээ зүгээр л матчихсан хэрэг үү би ягд ийм их тэнэг зүйл хийгээд байдаг аа ойлгохгүй нь ягд зүгээр л хүлээн зөвшөөрч болохгүй гэж чи энэ хорвоог ганцаараа туулах ёстойгоо ягд мэдэхгүй ингэтлээ зөрөөд байгаа юм хэн ч чамайг хайрлахгүй ингээд л гүйцээ ийм амархан зүйл тийм ойлгомжгүй байгаа юм гэж үү тийм ээ тийм тийм чи тэнэг болохоор тэр

Өрөөнд ганцаараа холхин амандаа бувтнана

Хусог уруулаа зуун зуух шиг халж хөлөрсөн нүүрээ гараагаа даран дотроосоо орилсон олон бодлуудыг зогсоохыг хичээнэ

надад ахиад хэн ч хэрэггүй хэн ч

Тэрний амьсгаанд нь оволзох цээж цагны дуу 2 нийлэн хэт тээртээ гэмээр чанга санагдаж хусог хананд өлгөөтэй байсан цагийг газар авч шидэн дэвслэв

Цагны шил шалаар дүүрэн тарж цаг зогсож өрөө чимээ аниргүй болов

Хусогын атиралдсан хөмсөг бага багаар тэнийж эвдэрсэн цагийг гунигтай харцаар ширтэв

Х-миний буруу, энэ...эн ...энэ биш эвдэрчихлээ ш дээ .....

Газраар тарсан шил бүрийх нь хурц ир харанхуйд ч гялтганаж байхад хусог тэднийг атгахаас огт эргэлзсэнгүй хэсэг бүрийн цуглуулан ширээн дээр авч тавив