Seni Benden Aldılar

Seni Benden Aldılar 1.Bölüm

ARKADAŞLAR KISA OLDUĞU İÇİN ÖZÜR DİLERİM AMA HAFTAYA 15 SINAVIM VAR BİR HAFTADA  ONLARA ÇALIŞIYORUM BİRDE 10 KASIM İÇİN ŞİİRİME ÇALIŞIYORDUM HEP KUSURA BAKMAYIN.  İYİ OKUMALAR :) 

Sonuna kadar geldim aşkın |Ferda Anıl Yarkın|

O günün üzerinden tam tamına dört yıl geçmişti. Boranın ölümünden tam tamına dört yıl geçti. Hayatımdan çıkalı tam tamına dört yıl olmuştu.O dört yıl içinde ben yaşayan ölüye dönmüştüm. Boranın yokluğuna alışmaya çalışsamda olmuyordu. 

Hastalık oluşmuştu hergün ağlamaktan bayılıyordum. Sinir krizleri geçiriyordum. 

O dört yılın her Allah'ın gününü ben boranın yanında geçirdim. Sevgililier gününü, boranın doğum gününü orda o boş mezarda kutladım. Nefes bile almak istemiyordum ben borasız.  Onun varlığına okadar çok alışmışımki,gideceğinde hiç düşünmediğim için o gittiğinde böyle olacağımı bilmiyordum.

Aşırı halde çökmüştüm haplar sayesinde ayakta kalıyordum. Aileme baktığımda kendimi görüyordum sanki onlarda benim bu halime çok üzülüyordu benimle birlikte onlarda çöküyordu. Babam karşıma gelip ağlamıştı bile hemde babam yıkılmayan adam benim gözümün önünde ağlamıştı. Ama elimde değildi unutamıyordum. Okadar çok alışmışımki varlığına, yokluğuna alışmak koyuyordu. 

Ogün nasıl oldu bu olay diye sorduğumda daha kötü olmuştum çünkü o mezar bomboştu şuan. Bora Uluhan yanarak ölmüştü. O mezarın içi bomboştu kimse yoktu küllerini bile bulamadık uçup gitmişti bir iz bile bırakmadan gitmişti beni,bzi bırakıp. 

Zorda olsa Almanya da üniversite kazanmıştım. Ailem bu duruma çok sevindimişti almanya'ya gitmem için yalvarıyorlardı. Ama bırakamazdım borayı bırakamazdım. Onu burda bırakıp başka bir ülkeye gidemezdim Yapamazdım,onun boş mezarına  bakıp konuşmak bile bana huzur veriyorken gidemezdim. Ya Almanya'ya gidersem kim onunla sevgililer gününü kutlucaktı? kim doğum gününü kutlucaktı ? Yok hayır okumam ama yinede gidemezdim. 

Ölmek için birçok şey yaptım fakat  hiçbirinde başarılı olamamıştım. Daha ölmeyi, boranın yanına gitmeyi bile beceremiyordum. Annem durumumu gördükçe karşıma geçip ağlamıştı. Yok işte durumumu gördükçe dayanamıyormuş, o yaptığım şeyler yüzünden ya ölseymişim ya kurtulamasaymışım, benim ölüm haberime dayanamazmışta  şuda buda. Peki benim boranın ölümüne nasıl dayanmamı bekliyorlardı ? Beş yaşından beri aşıktım ben boraya. Adı üstünde çocukluk aşkıydı. Bora beni beş yaşında olmasına rağmen koruyordu elimi tutup güvende hissettiriyordu. Onbeş yaşında beni bu fani dünyada tek başıma bırakıp gitti.  Dört yıldır nasıl nefes alıyorum ben bile bilmiyordum. Seni hiç bırakmıcam diyen Bora Uluhan'ın ertesi gün ölüm haberini alıyordum. Kimsenin bana söyleyemediği itirafı bir imam bir sela ile iki dakkada söylüyordu. Bir araba kazası, yüksek hız,takla atarak alev alan araba  borayı benden almıştı. 

Oda kapım çaldığında ''girebilirsin'' dedim. Annem karşımdaki sandalyeye oturup konuşmaya başlamıştı. 

''Ada yarın akşam 08:00 ucağı ile Almanya'ya gidiyorsun'' demişti hemde hiç fikrimi sormadan beni Almanya'ya yolluyorlardı. 

''Ben gitmicem dedim size anne. Bırakmıcam borayı kaç kere söylicem bunu '' diye çıkışmıştım birden. Benim hala kabullenmekte zorluk çektiğim şeyi annem bana gözlerini kırpmadan söylemişti. 
''Ada bora yok artık öldü bitti. O bir kere öldü sen günde bin kere ölüyorsun. '' demişti hemde gözlerini hiç kırpmadan bir solukta söylemişti. Annem artık dayanamıyordu benim bu halime belli oluyordu zaten. İçeri birden en küçük kardeşim bora gelmişti.  Boranın öldüğü gün annem sancılanmıştı ve hayat bir borayı elimizden alırken bir borayı verdi. Benziyorlardı zaten. Annem borayı umursamadan bana gitmem için yalvaran gözlerle bakıyordu herzamanki gibi. Haklılar benden yorulmakta hergün hastaneye götürüyorlardı,açlıktan ve ağlamaktan hergün bayılmaya başlamıştım. Bora gelip bana sıkıca sarıldı. 

'' Abla seni çok özledim '' diyiverdi peltek peltek konuşması ile. Ona sıkıca sarıldım boraya sarılır gibi  Kokusunu içime çektim 

'' Ya tamam abla öldürcen beni bir sakin rahat bıraksana azcık bi ''  demişti bora. Boranın bu ölüm kelimesine kızdığım için bağırmıştım. 

'' Ölmek yok bora  o kelimeyi kullanmıcaz burada anladınmı beni ölmek yok bora kullanma şöyle şeyleri. '' bora korkmuştu benden ki hemen anneme sarılmıştı . Annemde bana kızgın bir bakış attı fakat dediğim cümle yüzünden ayağa kalkıp dans etmişti. 

''Tamam gidicem Almanya'ya ''  dansını edip babamın yanına gitti müjde haberi vermek için. Benden başka herkes seviniyordu şu Almanya işini. Neden beni boradan ayırmak istiyorlardı ? 

--------

Sabah erkenden kalkıp boranın o boş mezarına gitmiştim. Ve gene bora duyuyormuşcasına kendi kendime konuşmaya başlamıştım. 

Gidiyorum bora Almanya'ya gidiyorum. Seni benden alıyorlar bora. Hiç gitmek istemiyorum biliyormusun sevgilim. Sensizliğe dayanamıyorum. Dört sene geçti ama ben hala alışamıyorum. Gel şaka yaptım sana de kızmam gerçekten kızmam sıkıca sarılıp o huzur veren kokunu içime çekerdim. Sen yeterki gel gerçekten kızmam. Sen bana o fotoğraflarımızdaki gülüşünü göster benim sana karşı olan tüm kızgınlığım gider.
Gönderiyorlar bora beni, beni senden alıyorlar bora , unutmamı istiyorlar seni nasıl yapabilirimki ben bunu ? , bora dayanamıyorum geri dön şaka de lütfen. 

''Şaka olmasını herkes istiyor be ada. Hiçkimse alışamadı hala onun yokluğuna''  bu ses tonu mertindi. Arkamı döndüğümde evet mertti bu. Ayağa kalkıp sıkıca sarıldım merte. 

'' Özledim mert borayı unutmam için Almanya'ya yolluyorlar beni. '' 

''Git ada baksana şu haline. 8. sınıftaki şişko ada şuan vitaminlerle kilo almaya çalışıyor tok tutması için vitamin kullanıyor. Merak etme ada bora bana emanet. '' dedi sevecen gülümsemesi ile. Ben ise gülmeyi bile unutmuştum. Merte sıkıca sarılıp ordan gitmiştim. Eve geldiğimde resimleri açıp baktım. Çok değişmişim 8. sınıftaki ada yok. Hem fizik olarak hem tip olarak hemde duygu olarak. Bora acaba nasıl olucaktı şuan yanımda olsa yakışıklıydı bence ice yakışıklı olurdu bende ona bakan her kızı döverdim. Uyumak için yatağa yatmıştım boranın resmine sıkıca sarılıp uyumuştum. 

--------

''Ada hadi saat yedi. Bir saate sabiha gökçende olmalıyız. '' diyen annemin sesini duymuştum. Çok mutluydu ee tabi kurtuluyordu benden. Valizimi bile kendi elleri ile hazırlamıştı. Dört senedir kulanamdığım fakat babam kapanmasın diye durmadan köntör eklediği hattımı ve babamın yeni aldığı telefonu da cebime alıp odadan çıkmıştım. Hattı telefona takmamıştım mesajları şimdi okuyamazdım. Havaalanına geldiğimde hepsi ile vedalaşıp uçağıma bindim şimdi sıra ise Almanya idi.