Η μικρουλα ΜΟΥ❤[Book2♡]

~Chapter 16~

In previous chapter:

Τσακωμός

Ίσως χωρισμός??

Brokenhearted Μιρέλλα

----------

"Δεν μπορείς να το λες αυτό Μιρέλλα,δεν το προσπαθήσαμε καν"είπε

"Λάθος,ΕΣΥ δεν προσπάθησες διότι από την πρώτη κιόλας μέρα πήγες με την Λένια και μην το αρνηθείς ξέρω τι έγινε όταν έφυγα"είπα και τον κοιτούσα βουρκωμένη

"Δεν θα το αρνηθώ πήγα μαζί της αλλά σ'αγαπάω Μιρέλλα γαμωτο μου"είπε εκείνος

"Σε αγαπάω Δημήτρη,περισσότερο από όσο αγάπησα τον ίδιο μου τον εαυτό, περισσότερο από τον Νικόλα περισσότερο από τον καθένα. Και συ;;Τι έκανες;; Προτίμησες να με πληγώσεις και να με δουλέψεις..Γιατί;Γιατί μου το έκανες  αυτό;"είπα ενώ είχα αρχίσει να κλαίω

"Γιατί προσποιοσουν ότι νιώθεις για εμένα;Αλλά όχι δεν φταις εσύ συγγνώμη,εγώ φταίω μόνο εγώ ο μαλακας που καθόμουν για άλλη μια φορά και σε άκουγα και πίστευα ότι έλεγες"συνέχισα ενώ τα δάκρυα έγιναν λυγμοί

"Πάντως να ξέρεις ότι σ'αγαπάω ότι και να γίνει"συνέχισα

Εκείνος δεν ειπε κουβέντα απλά με βουρκωμένα μάτια με κοιτούσε έβλεπα στα μάτια του ότι στα αλήθεια με αγαπούσε μα όχι ως εδώ ήταν δεν θα πονάω εγώ για είναι καλά ο Μητσάκος.

Από τις σκέψεις μου διέκοψε η ένωση των υπέροχων χειλιών του με τα δικά μου,το φιλί του ήταν διαφορετικό ήταν παθιασμένο σαν να το ήθελε σαν να το ένιωθε σαν να ήταν η τελευταία φορά που θα με φιλούσε και όμως δεν ήταν

Σταμάτησε το φιλί,μου χάιδεψε τα μαλλιά και με κοίταξε και χαμογέλασε

"Εντάξει μωρό μου,επιλογή σου ήταν!Σ'αγαπάω και αυτό μην το ξεχάσεις,ότι χρειαστείς ξέρεις που θα με βρεις"είπε και σηκώθηκε και έφυγε από δίπλα μου

Ή όντως ήταν η τελευταία φορά που με φιλούσε,ίσως να τον φωνάξω πίσω,ίσως όχι..

Σηκώθηκα από το παρκέ πήρα τα πράγματα μου και έφυγα από το κέντρο,κατέβηκα προς Αριστοτέλους όπου ήταν κάτι πολυκατοικίες εκεί μένει ο παιδικός και ο καλύτερος μου φίλος ο Ζήσης και έχω ανάγκη να του μιλήσω,έχουμε να μιλήσουμε καιρό μα μόνο αυτός με καταλαβαίνει

Έτσι πήγα στο σπίτι του και χτύπησα το κουδούνι η πόρτα δεν άργησε να ανοίξει,από μέσα ξεπρόβαλε το γνωστό μου ξανθό κεφάλι

"Μιρέλλα;"είπε ο Ζήσης

"Εμ Γεια σου Ζήση,ελπίζω να μην ενοχλώ είναι αργά το ξέρω μα έχω ανάγκη να μιλήσω σε κάποιον"είπα

"Φυσικά πέρνα μέσα"ειπε και μου έκανε νόημα να μπω μέσα

Καθίσαμε στον καναπέ και αφού είπαμε τα δικά του άρχισα να του εξιστορω τα δικά μου

[...]

"Να μην στα πολυλογώ τον αγαπάω αλλά βαρέθηκα να πληγωνομαι"είπα στην τελευταία μου πρόταση

"Κατά την ταπεινή μου άποψη,εάν τον αγαπάς και σε αγαπάει όπως λέει αξίζει να το παλεψετε και να το καταφέρετε διότι δύο άτομα που αγαπιούνται πάντοτε θα βρίσκουν τρόπο να είναι μαζί οπότε πήγαινε βρες τον και Βρείτε τα"ειπε εκείνος

"Δεν νομίζω ότι βοηθήσει αυτό"απάντησα

"Άσε τον εγωισμό σου και πάνε κανε για μια φορά αυτό που σε λέω"είπε

"Καλά.."είπα και τον αγκαλιασα

"Σε ευχαριστώ για όλα"του ψιθύρισα

"Δεν κάνει τίποτα μικρή"ειπε και μου έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο

~~~~~~~~
Χευυυ🔥

Τι κάνετε;

Ξέρω πως είναι μικρό και όχι αυτό που περιμένατε αλλά η έμπνευση μου έχει κάνει φτερά πρώτον και δεύτερον νυστάζω πάρα πολύ για να γράψω παραπάνω❤

Χίλια συγγνώμη αλλά αυτές τις μέρες περνάω δράμα στο σχολείο μόνο διαγωνίσματα και δεν προλαβαίνω να κάνω τίποτα

Εσείς τα νέα σας;;

Αυτάααα

Τα λεμεεεεεεε💘

~Chriii🙈