Het Eiland

Drie schipbreukelingen kwamen op een onbewoond eiland in de Oceaan terecht nadat hun zeilboot omsloeg door een golf.

Het waren Joep, Frank, en Mark. Omdat ze geen zin hadden in school, gingen ze spijbelen en pakten ze de zeilboot van de oom van Frank. Ze dachten het is toch mooi weer dus gaan we lekker zeilen vandaag, school is stom.

Maar halverwege de dag sloeg het weer om, de golven kwamen hoog over de boot heen, en de lucht werd donker. Er was paniek op de boot, en de jongens wisten echt niet wat te doen... Pak jullie zwemvesten schreeuwde Frank, ik denk dat de boot gaat omslaan! oh wat hebben we gedaan schreeuwde Mark, was ik nog maar op school.. en toen sloeg de boot om..

Het was inmiddels einde van de middag, en de jongens dreven in de zee, in hun zwemvesten.

Daar in de verte! ik zie bomen schreeuwde Joep..Laten we daar naar toe zwemmen. Met z'n drieën zwommen ze wel een uur lang voor dat ze het witte zand bereikten... tegelijk met een golf klapten ze op het zand, en bleven daar liggen, zo moe waren ze..

Na een poosje voelden ze zich toch behoorlijk nat en koud, ze stonden op en keken om zich heen, er was nu niet veel te zien, het was inmiddels donker geworden. Ze zagen wel palmbomen, wat heuvels en wat grotten. Kom zei Frank we gaan naar de grotten misschien kunnen we daar opdrogen. Ze liepen naar de grotten, het pad erheen was lastig, het was donker en ze waren moe en nat, ze struikelden over struikjes en kregen takken in hun gezicht. Bij de grotten aangekomen deden ze hun kleding uit en hingen die aan de takken te drogen, ze bedekten zichzelf met palmbladeren en kropen tegen elkaar aan, om warm te blijven..En zo vielen ze in slaap..

De volgende dag werden de jongens gewekt door een raar geluid, een soort van knorren.. ze keken om zich heen en schrokken zich kapot! er stonden allemaal wilde zwijnen om hun heen!!

De jongens begonnen te schreeuwen en de zwijnen schrokken zo dat ze meteen weg renden...

Ik heb honger zei Mark, en ik wil naar huis zei Joep, ik heb spijt dat we niet naar school zijn gegaan... ja dat snap ik zei Frank heel chagrijnig, die wilde ook liever naar huis en dacht al aan de straf die ze van hun ouders en van zijn oom zouden krijgen, dat zou niet mis zijn... oei oei.

Nou kom zei Mark, eerst kijken of onze kleding droog is..

Nadat ze waren aangekleed en wat bananen van de bananenboom hadden gegeten , begonnen de jongens een plan te maken om weer terug naar huis te kunnen.

Het was ook wel spannend zo een avontuur! Als eerste besloten ze om heel groot in het zand met een stok het woordje HELP te schrijven. Misschien zouden de mensen in een vliegtuig hun woord lezen en ze helpen. De rest van de middag probeerden ze takken te verzamelen voor het vlot dat ze wilden bouwen.

Terwijl ze druk takken zochten hadden ze af en toe het idee dat ze werden bespied, maar ze spraken elkaar moed in , en gingen door met takken verzamelen, De zwijnen bleven op afstand, maar zagen er hongerig uit!!

Aan het einde van de dag, waren de jongens moe, ze hadden veel takken verzameld, ze besloten om even in de zee te zwemmen en te bedenken hoe ze nu echt een vlot moesten bouwen.

Ze legden hun kleren op de takken en doken het warme zeewater in, ze maakten veel plezier en vergaten dat ze eigenlijk thuis hadden moeten zitten. Na een uurtje werd het al meer donker, en Mark zei, kom laten we ons aankleden en een banaan eten, en naar onze slaapplek gaan, dan kunnen we morgenochtend het vlot afmaken en eindelijk naar huis. Hier waren Frank en Joep het mee eens, en na nog een kopje onder , liepen ze de zee uit..

Maar wat nu!! de kleding van de jongens was weg?? hoe kan dat zei Frank? Kijk zei Mark, voetstappen!! He? betekent dit dat we niet alleen zijn op dit eiland?

Bang en verbaasd kijken de jongens om zich heen, ze gaan wat dichter bij elkaar staan als ze geluid uit de struiken horen komen.

En als ze heel goed kijken zien ze heel veel ogen uit de struiken , en als ze nog beter kijken zien ze speren... nee fluisterde Mark, zien jullie wat ik zie? Frank en Joep knikken bang..wie zijn dat?

En ineens na een wilde kreet, springen er heel veel mensen uit de struiken, ze dragen bananenbladeren als kleding en hebben veel kettingen om, ze kijken boos.

De jongens schrikken en blijven stil staan. De vreemdelingen maken rare geluiden en pakken de jongens vast, ze worden meegenomen het bos in....Nee roept Joep, ik wil naar huis! boos kijkt een vreemdeling hem aan en zegt iets in een taal die de jongen niet kennen. Joep houd maar gauw zijn mond,

Na een lange wandeling in het donker bos, komen de vreemdelingen en de jongens aan bij een kamp, daar zien ze tentjes staan en in het midden een groot vuur, ook zien ze veel botten liggen..

De drie jongens worden aan een boom vastgebonden, en de vreemdelingen zien ze een grote pot water op het vuur zetten, en over hun buiken wrijven... en verlekkerd naar de jongens kijken..

Oh nee fluisterde Mark, hopelijk zijn het geen kannibalen....