Sevgilim bazı sorular var. Sanırım asla cevapları olmayacak. Asla net olamayacaklar. Asla kesinlik kazanamayacaklar. Biliyorum. Sormamalıyım. Didiklememeliyim. Eşelememeliyim. Aramaya devam ettikçe acı verecek. Bulamadıkça canımı yakacak. Sürekli aklımın bir kenarında boşlukla yaşayacağım biliyorum. Uzaklara baktığımda, gökyüzünü seyrettiğimde, denizdeki dalgalara gözüm takıldığında, rüzgar saçımı uçuşturduğunda hep cevapları düşüneceğim. Biliyorum bunu yapan benim. Bunu kendime yapan benim. Zaman herkese göre aynı akmıyor sevgilim. Üzgünüm. Üzgünüm aynı zamanda olamadığımız için. Üzgünüm sürekli seni boğduğum için. Ellerim boynunda seni sıkıyormuş gibi hissettirdiğim için. Böyle olsun istemedim. Böyle biri olmak istemedim. Jungkook gözlerine bakıyorum. Ama görmüyorum sevgilim. Göremiyorum. Ne anlatmak istiyorsun göremiyorum. Çabalıyorum ama çözemiyorum. Kayboluyorum. Belki çoktan kayboldum. Neyi bulmam gerektiğini bilmiyorum sevgilim. Sadece boynunun kenarında yaşamak istiyorum. Belki de zaman orda dursun istiyorum. Bilmiyorum. Neyi bilmem gerektiğini bilmiyorum. Tek bildiğim bana bakan gözlerin, bana dokunan ellerin, bana dokunan kalbin... Kalbin? Bunu da bilmiyorum sevgilim. Kendimi de bilmiyorum. Açıklayamıyorum. Yanlış yaptığımı göremiyorum. Yanlışlarım doğru geliyor. Herkes yanlış diyor sevgilim. Peki bana bakan gözlerin neden yanlış gelmiyor? İçimde o kadar çok şey var ki sevgilim. Biliyorum. Sonumu şimdiden görüyorum. Ya içimdekiler getirecek sonumu. Ya da sen sevgilim. Hangisi daha kötü?
Yungi
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
