※ 「Memories」 ※

44

Sohee's Pov

2 months na kong nawawala at for sure nag alala na silang lahat sakin miski ako nag-alala para sa sarili ko. Hindi ko alam kung ano ang takbo ng isip ni Dabin kung bakit niya ba toh ginagawa sakin. She's Crazy! Papatayin niya ako ng dahil kay Dongpyo? God that's insane! Sa tingin ko dito na talaga ako mabubulok at mamatay dahil hanggang ngayon ni anino ng tulong ay wala pa rin akong makita. F*ck this life!

"Kumain ka na" pabatong inabot sakin ng kawal-kuno ni Dabin yung pagkain ko "hayss" nasabi ko nalang sa sarili ko habang kumakain ng kanin baboy. Eto ang buhay magsimula nung dinukot ako nitong lintik na Dabin nato. Walang ligo, walang maayos na pagkain at
nakakalabas lang ako dito sa kulungan ko pag iihi ako o dudumi. Siguro di na nila ako hahanapin kasi akala nila patay na ako well hindi pa. Sana nga di sila tumigil sabi nung isang kawal nasa Norte daw kami malapi-lapit na din sa Seoul.

Sana nga patayin na lang nila ako kesa pahirapan pa ng ganto. Minsan pumasok na din sa utak kong mag suicide but they caught me at pinarusahan pa nila ako. Na saakin pa den tong cellphone ko gustong-gusto ko na tong gamitin pero hindi ako makahanap ng
magandang tiempo baka mahuli nila ako patay na.

I look at my cellphone at may signal dito! Thank God!

Dongpyo
•Active

Calling Dongpyo....

"Hello? S-Sohee?"

"Dongpyo! PLEASE Help me! Get me out of here! I Really Really need your Help!"

"W-wait nasan ka ba? I call the police"

"N-nandito ako sa Incheon! PLEASE find me! Nasa Green Place Village kami #51!"

( a/n: Gawa-gawa address hehehe)

"Okay! Just wait there okay?! I will find you! We save you!"

Call Ended

Para akong nabunutan ng tinik dahil may magliligtas na saakin dito mula sa impyernong toh. The police are coming. Dongpyo is coming. They are coming. This is it.

•••••
A/n:pasensya na po talaga kayo sa napaka-corny na chapter sobrang sabaw po kasi ng utak ko. Btw Thank you for supporting and reading this story <3 and please support my other story called  Wrong send Thank you!💕