Pesbembe mi?

çöküş

Ben yıldız 5 yaşında bir tranva yasamis olan yıldız o tarnvadan sonra pesbembe olan hayatımın birden ekrani karardi. Ben kendimi bildim bileli o güne dek herşey çok iyi geçiyordu ne istersem oluyordu pesbembe odam pesbembe hayallerim pesbembe kalbim ve pesbembe bir ailem vardı...

Taki o güne kadar. O gün  yine heyecan icinde gözlerimi pembe perdeli camdan yansiyan isikla açtım hemen "anneee babaaa kahvaltida ne var?"
Annem hemen sorumu yanitladi:
Benim pembe melegime pembe sofrada pembe bir kahvalti vaar"
Annemler benim pembeyi cok sevdigimi bildikleri icin hep yurtdisindan pembe yiyecekler getirtirdi.
Hemen mutfaga dogru kostum hersey lezizl gözüküyordu bir anda salondan babamin sinirli bagirislari geldi
"Neden kimse dedigimi yapmiyor italyanlarla yarin bir toplanti hazirlayin bu ay çok sıkışığız calisanlara borcumuz olacak" diyerek telefonu yere firlatti.
Annem: Noldu yine dedi
Babam: ne olacak batiyoruz dedi
O zamanlar batmanin ne demek oldugunu bilmiyordum ama artik anliyorum
Annem bana hemen sen yukari cik yildiz dedi bende kosturarak yukari çıktım benim Gözümden akan yaşlarla birlikte annemin havada uçuşturan tabaklari bir bir beni üzüyordu

Babam hizla  evden cikti annem de yanima geldi neden babam sana bagirdi dedigimde yok bisey bi arkadasina kizmis dedi o zamanlar bu durumu pek aldırmadım ama anliyorumki bu olay benim pembe hayatimin siyah olmasıni saglayan seydi.
1 kac hafta babamin yuzu hic gulmedi annemde sadece babam yokken gulumsuyordu bu durumu fark ediyordum ama aldirmiyordum

En sonunda babam isteyken eve adamlar geldi ve esyaliri toplayip götürdü annemle ben kaldik sadece o bos evde annemin gozunden akan yaşlari elimle tek tek silerken ben babam iceri geldi ve çiçek biraz konusabilirmiyiz dedi annemde tamam diyerek baska bir odaya cekildiler ama yinede sesleri geliyordu
Babam:
Bak çiçek seni hala ilk günkü gibi seviyorum kirmak istemiyorum yildizinda seninde mutlulugun icin ayrilalim zaten yildiz kucuk unutur beni. Ben onun zengin mutlu bir hayati olsun istiyorum biliyosun babanlar beni sevmez bu yuzden yardim etmezler bize ayrilalim sen yildizi al ve babanin evine git dedi.
Hickira hickira aglarken annem:
Olsun yildiz dusunceli bir kiz cok sey aldirmaz bi is bulup hepimiz calisiriz dedi.
Ama Babam kararliydi:
Olmaz biz ise gidersek yildiz ne olacak hem bu zamanda nasil is buluruz dedi.
Annem: baslat hemen bosanma davasini yarin! Diye bagirarak odadan çıktı ve yanima dogru geldi ve
Bak kizim baban artik bizimle olmayacak yurt disina esyalarimizi goturmusler yanlislikla onlari almaya gidecek dedi bende inandim belkide inanmak istedim...
Simdi lise 2 ye gidiyorum ve babami bulmak istiyorum cunku annem dedemlerden biraz para almak icin mardine giderken bi kaza gecirdi ve oldu onu babam oldurdu "dise dis kana kan"

Işte benim pembeden siyaha yolculuğum bu ama bitmedi ve intikam alana dek sürecek!!!