Bir zamanlar bir evde anne ve kızı yaşarmış .Geçen seneye kadar dört kişilik bir ailelermiş. Fakat yağmurlu bir sonbahar gününde evin babası Ceyhun ve evin ablası Feride arabayla eve dönerken Ceyhun arabanın kontrolünü kaybedince şarampole yuvarlanmışlar .Malesef bu kazadan sağ çıkamamışlar. Anne Melek ve kızı Beren yalnız kalmışlar. Beren bu olaydan sonra depresyona girmiş, üzüntüden girmediği hastalık kalmamış. Ama Melek bunları yaşamamış , yaşayamazmış. Çünkü bakmakla yükümlü olduğu bir kızı varmış. Hayatını Beren 'e adamış. Beren ise her sinirlendiğinde annesine bağırır kavga edermiş, ama annesi hep alttan alan taraf olurmuş. Melek gece gündüz demeden çalışır, Beren'e babasının verdiği rahatı aratmazmış. Böyle böyle bu genç anne çökmüş, yataklara düşmüş. Beren bunları hiç umursamaz hayatına devam edermiş. Annesine ise günde sadece bir kuru ekmek ve bir şişe su verirmiş.Melek iyi bakılmadığı için gün geçtikçe daha da kötüleşirmiş. Bir gün Beren çok kötü geçen bir günün ardından ağlayarak, eve gidip annesine sarılmak istemiş. Eve geldiğinde annesini yatağında hareketsiz yatarken bulmuş ,hemen nabzını bakmış ve annesinin artık ölmüş olduğunu anlamış. Annesinin cansız bedenine sarılıp ağlamaya başlamış. Komşular eve gidince ambulansı aramışlar. Aradan bir hafta geçmiş. Beren tam bir haftadır evden dışarı adımını atmamış. Komşular her gece Beren'in çığlıklarını duyup kapıya gittiklerinde , Beren kapıyı açmaz ,kapının ardından "İyiyim" diye bağırırmış. Bu böyle bir ay devam etmiş ,her seferinde Beren endişeli komşularını iyiyim deyip yollarmış. Yine bir gece evden "İyiyim. "diye bir bağırma duyulmuş. Sesin hemen ardından bir silah sesi ! Komşular bu defa önce polisi aramış sonra eve gitmişler. Kapı yarım açıkmış, ev sonsuz bir sessizliğe bürünmüş adeta . Bütün evde Beren'i aramışlar. Son olarak annesinin odasına girmişler. Beren'i annesinin yatağında, annesinin kıyafetleriyle , elinde bir silah ile cansız yatarken bulmuşlar. Komidinin üstünde bir kağıt varmış ,kağıtta ; "Ben annemin değerini kaybedince anladım , onun yanında olmam gereken zamanlarda başka yerdeyim . Annem , Meleğim şimdi yok . Benim artık tek yapabildiğim acı çekmek . Bu yüzden ben acılarımı ve pişmanlıklarımı alıp gidiyorum buralardan . Ama siz üzülmeyin ben İYİYİM. "yazıyormuş. Evet Beren annesinin değerini çok geç anlatmıştı , onu kaybedince çok acı çekmişti. Bu acılara dayanamayıp intihar etmişti . Beren her zaman yanlış yollar seçmişti ve bunun cezasını en ağır şekilde ödenmişti.Bu günlerde o dört kişilik aileden geriye sadece eski evleri ve bu hikaye kaldı . Herkes pişman olur ama herkes bu pişmanlıktan geri dönemez.
