Dream In LA. Larry Stylinson {Dutch}

29 //Harry//

Terwijl Louis nog aan het werk is, ben ik naar het huisje gerend. Niemand is er, want de jongens zijn met z'n allen naar de stad om kleding te halen voor vanavond. Ik heb het huis al een beetje versierd, want ja, ik wil Louis gewoon verassen. We hebben dan wel nog niet zo lang maar dat maakt me niet uit, ik wil hem laten zien dat ik om hem geef. En dat doe ik door hem zometeen met het feest te helpen, maar eerst gaan we even wat eten. Het huisje ruikt al heerlijk naar de spaghetti die ik heb gemaakt. Ik kan niet wachten om zijn reactie te zien. Precies op dat moment gaat de deur open. "Wat ruikt het hier lekker." Ik draai me om en glimlach naar Louis. "Hey babe." Louis glimlacht. "Hey, wat is dit allemaal?" Hij trekt me in een knuffel. Ik glimlach. "Gewoon, even wat leuks voor jou." Hij glimlacht. "Nawh, dat is zo lief." Ik druk een kusje op zijn haar. "Ga maar zitten, je zult wel honger hebben." Ik glimlach terwijl mijn ogen zijn bewegingen volgen. Hij neemt plaats en ik loop naar de keuken om de borden met spaghetti te pakken. "Wil je er nog wat bij drinken?" 

"Ja lekker." Glimlacht hij wanneer ik het bord voor hem op de tafel plaats. "Wat wil je?" Ik glimlach naar hem. "Water?" Ik schiet in de lach. "Tuurlijk babe." Ik druk een kus op zijn voorhoofd voor ik de keuken in loop.

~~

"Louis?" Jay komt het huisje inlopen. Haar ogen kijken heel even recht in die van mij voordat ze zich naar haar zoon went. "Ik kan niet geloven dat je vergeten bent dat je oom vandaag komt." Zegt ze op een strenge toon. Louis' ogen vergroten. "Niemand heeft me überhaupt verteld dat hij kwam!" Verdedigd hij zichzelf. Zonder dat ze het merken loop ik naar de gang om ze wat privacy te geven. "Kom dan mee, dan kan je hem even begroeten, en neem Harry maar niet mee. Je weet hoe je oom erover denkt." Ik hoor Louis zuchten. "Als die man echt van me houd, dan moet hij er maar mee leren leven." Louis loopt richting de gang, pakt mijn hand vast en trekt me mee naar buiten, richting het cafeetje, waar zijn oom dus blijkbaar is.

Een oudere man kijkt me met priemende oogjes aan terwijl hij naar Louis toeloopt. "Ome Karel." Louis stem klinkt nou niet bepaald opgewekt, maar hij probeert het wel. "Louis, hoe gaat het met je?" Louis knikt en laat de man los, mijn hand weer opzoekend. "Het gaat goed, met u?" Nu knikt de man. "Met mij ook. Zeg wie is deze jongeman?" Louis glimlacht maar voor hij wat kan zeggen begint hij weer te praten. "En waar is Eleanor? Ik heb haar allang niet meer gezien. Alles nog goed tussen jullie?' Louis zucht en probeert duidelijk niet met zijn ogen te rollen. "Eleanor is bij haar verloofde oom." Zijn ogen vergroten. "Maar, dat ben jij toch?" Ik voel zijn grip rond mijn hand strakker worden. "Nee oom. Maar om antwoord te geven op uw andere vraag, dit is Harry, mijn vriend." Zijn oom steek zijn hand uit om zich voor te stellen. "Dus, hoe zijn jullie vrienden geworden?" Zijn stem klinkt nep. 

"Hij is mijn vriendje, oom." Zijn oom kijkt hem serieus aan. "Je maakt een grapje toch?" Louis schud zijn hoofd. "Na alles wat er met die Justin is gebeurd?" Louis rolt zijn ogen. "Ja oom, maar ik moet werken, samen met Harry." Ik kijk hem vragend aan, omdat ik niet wist dat dat ik vandaag moest werken. Louis glimlacht nog een keer nep naar zijn oom waarna hij me weg trekt bij de man. "Zullen we maar naar de bakkerij gaan?" Ik knik, niet wetend wat ik anders zou moeten doen. Waarom is er zoveel drama in zijn familie? Op dat moment gaat mijn telefoon, de caller ID laat zien dat het mijn moeder is die belt. Ik kijk Louis even schuldig aan voor ik opneem. "Hey mam." Ik hoor een opgeluchte zucht aan de andere kant van de lijn wat mij raar doet kijken. "Harry lieverd, waarom neem jij je telefoon nooit op?" Ik frons.

"Ik heb anders zonet wel de telefoon opgenomen." Ik hoor haar zuchten. "Ja, nee dat bedoel ik ook niet. Je zus heeft je al een week proberen te bellen." Mijn ogen vergroten. "Heeft ze het goede nummer?" Stilte. "Ja, dat vermoed ik wel ja." Ik rol mijn ogen en laat Louis hand even los om door mijn krullen te gaan. "Wat is er dan zo belangrijk?" Ik kan mijn moeder bijna horen glimlachen als ze de woorden uitspreekt. "David heeft haar ten huwelijk gevraagd." Mijn ogen worden groot. "Dat meen je niet?! Dat is geweldig ma!" Roep ik blij uit, wat geïrriteerde blikken van andere mensen oplevert, maar het kan me even niks schelen. Mijn zus is gewoon verloofd! "Ze geeft volgende week een feest, als viering. En ze wil je er heel graag bij hebben." Ik bijt op mijn lip, we zouden eigenlijk nog een week of 3 hier zijn. "Uhm, ja dat kan denk ik wel, zolang ik daarna weer terug kan." Mijn moeder lacht. "Dan pak jij je spullen maar en pak je het eerste vliegtuig naar huis. We moeten nog een heleboel doen." Ik zucht en knikt. 

Als ik ophang kijkt Louis me vragend aan. "Wat is er?" Ik zucht en leg mijn hand op zijn onderrug, zijn arm om mijn middel. "Mijn zus is verloofd, en wil nu een feest geven." Louis knikt en glimlacht. "Gefeliciteerd." Ik glimlach en druk hem tegen me aan. "Maar ik moet nu dus het eerste vliegtuig terug naar Engeland pakken." Louis knikt en kijkt even naar de grond. "Ik kom weer terug na het feest." Louis knikt en trekt me dan mee naar ons huisje, in plaats van de bakkerij. "Dan ga ik je helpen inpakken." Ik knik, een tikje treurig. Het gevoel dat ik eindelijk iemand heb gevonden die ik heel leuk vind en dat ik dan weer weg moet in bijna niet te beschrijven. Maar ik zal hem weer terug zien zodra deze week voorbij is.