Sabi Mo Walang IWANAN! (Ongoing)

Chapter 1

Ang mga susunod na mababasa ninyo ay hango sa totoong pangyayari at para mas mag enjoy kayo medyo bongahan natin ang kwento.

First time ko pa lang mag sulat dito.

Hope you like it.

"Bestfriend?  Nakakainis naman. Bakit lagi na lang related sa friendship ang mga topic.Nakakainis talaga." pabulong na sabi ni Sophia.

Sophia's POV

Bestfriend? 'Diba ito yung taong nagkakalat ng pangalan ng crush mo, yung walang pasabi kung manghampas, yung palibre ng palibre.

Tapos may nalalaman pang "Huy, bestfriend walang iwanan ha?"

'Di ko kinalimutan yun at talagang tiwala ako sa kanya.

'Di ko naman kasi inaasahan na mag kakabestfriend ako ng hindi lang isa kundi dalawa.

'Di ko naman pinangarap na magkakaroon ako ng ganon kalalim na pagsasama.

Kahit wala akong boyfriend may bestman naman ako.

Kahit wala akong ate may bestgirl naman ako.

Akala ko forever na yun, dun ako nagkakamali.

Yung 'di mo inaasahang iiwan kaming dalawa ni bestman.

Yung lumalayo si bestgirl sa amin.

Bigyan daw namin sya ng space para makapag move on sa break up nya.

Eh kaya nga kami nandito ksi para intindihin at mahalin siya, diba?

(Tama naman diba, lumabas nga kayo sa lunga ninyo mga mag bebestfriend dyan, pagtanggol nyo ko.)

Bigla na lang lalayo, anu yun parang walang pinagsamahan?

***

"Miss bakit 'di ka pa nag i-start? 30 minutes remaining na lang." bulong ng Facilitator kay Sophia.

"Ohw, shit!,wala pa akong nagagawang article, 30 mins na lang"

(By the way, nasa contest nga pala si Sophia)

Alam nyo ba yung PressCon? Ewan ko na lang kung di ninyo to alam.

Labanan kasi ito ng mga writers kilala din sa tawag na journalist.

Feature writer siya at kamalas malasan niya ay "pagmamahal" ang ibinigay sa kanila para gawan ng article.

***

"30 min. kaya ko to! Wag kang papaapekto Sophia ha? Anjan pa naman si bestman mo kaya mo yan"

(Nababaliw na ata tong Sophia na to...)

"Si bestman na lang gagawan ko ng article,wag na si bestgirl baka kasi mamaya yun ang magpatalo sa akin, baka sa sobrang kabitteran ko itapon sa non-biodegredable papel ko"

Alam na this....hahahahaa

                   

Walang tao ang nabubuhay sa sarili lamang, kailangan natin ang tulong ng bawat isa ngunit di maiiwasang may mga taong imbis na tulungan ka ay hahatakin ka pababa yung mga taong mas masahol pa sa talangka.

Kahit ganoon ang iba, mayroon pa rin namang naisalba at naiiwas sa virus na nagpapababa sa ating lipunan at maswerte ang mga iilang tao na nakatagpo na sa kanila.

Sila yung mga taong nagpapangiti sayo at handang pasayahin ka na walang kapalit.

Siya rin ang dumadamay sayo sa panahong dumaranas ka ng kasawian, isang taong iaabot ang kanilang kamay upang punasan ang luhang pumapatak.