1 - Μια τελευταία ευχή

872 60 19
                                    

Έβγαλε προσεκτικά την πένα από την θήκη της και με απαλές κινήσεις την ακούμπησε μέσα στο μικρό μελανοδοχείο. Την προηγούμενη φορά είχε ορκιστεί στον ευατό της πως ποτέ δεν θα έφτανε σε αυτό το σημείο ξανά. Να γράψει για μια ακόμη ανόητη φορά όλους εκείνους τους λόγους που την οδήγησαν σε αυτή την απόφαση.

Τα μάτια της αλλιώτικα αυτή την φορά , δεν έμοιαζαν άδεια και σκοτεινά όπως τότε μα αντίθετα χρωματίζονταν από μια λάμψη τόσο διαφορετική από τα μυριάδες αισθήματα μέσα της. Πλέον γνώριζε το τέλος αυτής της ιστορίας.

Η πένα διαπότισε το λευκό χαρτί έτσι όπως σημείωνε για πρώτη φορά το αληθινό όνομά της. Το κοίταξε για ακόμα μια φορά προσεκτικά και έπειτα διπλώνοντας το όμορφα, το τοποθέτησε σε έναν φάκελο γράφοντας από έξω την διεύθυνση των αποστολέων.

Τα μάτια της χάθηκαν μια για πάντα στο έρεβος του ουρανού αφήνοντας την φαντασία της να παίξει πάλι κάτω από τις μακριές μαύρες βλεφαρίδες της.

Εάν είχε μια μόνο ευχή θα ήταν να είναι ευτυχισμένη. Αυτή και όσοι αγαπούσε. Σαν μια άλλη νεράιδα του 21ου αιώνα θα πασπάλιζε τα όνειρά τους με χρυσόσκονη και θα έδιωχνε πέρα όλους τους εφιάλτες που φώλιαζαν στην καρδιά τους σαν άλλα τέρατα , αποκυήματα της νοσηρής φαντασίας ενός ταλαιπωρημένου συγγραφέα . 

Όταν τα έλατα σιωπούν.Where stories live. Discover now