Yaşadığımız şu zor günlerde hiç özlemediğimiz kadar özlüyoruz bazı insanları. Sadece oyuncuları değil, içlerinde yer edinen Galatasaray ruhunu özlüyoruz. O ruhla sahada savaştıkları günleri özlüyoruz. Metin Oktay selamı vermekle bitmiyor o işler. O sahaya o şanlı formayla çıkıyorsanız savaşacaksınız. Arma için savaşacaksınız. Yenileceğimizi bile bile bu soğukta maça gelen taraftarlar için savaşacaksınız. Her maç umutla televizyonun karşısına geçen taraftarlar için.. Ruhsuz oyunculara bu takımda yer yok. Er ya da geç bunu anlayacaksınız.
Şampiyonlar liginden böyle ağır elenmek herkesi etkilediği gibi beni de etkiledi. Ölüm grubuna düştük zaten, gruptan çıkmamızı asla beklemiyordum ama umutlanmadan edemiyor insan. Eleneceğimizi en baştan bildiğim halde kahroluyorum. Kısacası duygularım darmadağın..
Ligde de durum pek iç açıcı değil. Neyse ki son iki yıldır durum başlarda hep böyle. Sonrasını biliyoruz :)
Hep dediğimiz gibi;
"Inanmayın çocuklar. Mayıslar bizimdir."♾
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
